Pierwsza Tablica Dekalogu - Kłopoty Polaków z moralnością chrześcijańską.

Paul Samuel Leon Johnson: Zbrodnia szatana powtarza się echem w działaniach tych, którzy konstruują polityczne i państwowe systemy moralności, opierając je na własnych, a nie Bożych zasadach.

1. Dekalog jednym z fundamentalnych elementów chrześcijaństwa.

Dekalog to moralne Boże Prawo dla ludu Bożego, określające dobro i zło, które zostało dane ludziom na samym początku: Rdz 3:22 Po czym Pan Bóg rzekł: Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło...(BT). Abraham został wyróżniony przez Boga wiele lat przed Mojżeszem, między innymi dlatego, że zachowywał przykazania Dekalogu: 1 Moj. 26:5 Dlatego że Abraham był posłuszny głosowi mojemu i strzegł tego, co mu poleciłem, przykazań moich, przepisów moich i praw moich.(BW)

Wiele lat później, Mojżesz dostał Dekalog w wersji pisanej, od samego Boga: Wj 31:18 Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym.(BT)

1.1.Niezmienność przykazań Dekalogu.

Biblijny Dekalog napisany jest na dwóch tablicach kamiennych. Materiał tablic, kamień, symbolizuje niezmienność Prawa Bożego, ustanowionego raz na zawsze: Ps 111:7-8 Wszystkie przykazania Jego są trwałe, ustalone na wieki, na zawsze…(BT) Na tablicach kamiennych nie da się nic poprawić. Wszelkie, nawet najdrobniejsze poprawki, są natychmiast zauważalne lub spowodują zniszczenie tablic. Mówi też o tym Jezus, na początku swego nauczania, w „kazaniu na górze”: Mt 5:17-19 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy…(BT)

Trzeba dodać, że „jota” jest najmniejszą literą pisma hebrajskiego. Ma kształt krótkiej kreski.

Tetragram, imię Jahwe, napisane po hebrajsku. Pierwsza litera od prawej, to „jota”.

1.2.Dlaczego na dwóch tablicach?

Przykazania zostały napisane na dwóch tablicach kamiennych. Pierwsza Tablica, to nakazy i zakazy związane z samym biblijnym Bogiem Jahwe, Druga Tablica Dekalogu dotyczy stosunków międzyludzkich. Przykazania Pierwszej Tablicy Dekalogu, nierozerwalnie związane są z kultem biblijnego Boga Jahwe, w Starym i w Nowym Przymierzu.

1.3.Dekalog elementem Przymierza z Bogiem.

Przymierze, to biblijny rodzaj umowy Boga Jahwe z Abrahamem, mówiące że:

- Bóg obiecuje Abrahamowi: Rdz 17:4… staniesz się ojcem mnóstwa narodów.(BT)

- Bóg obiecuje potomkom Abrahama, ziemię Kanaan: Rdz 17:8 I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki…(BT)

- zostaje ustanowiony Znak Przymierza, obrzezka: Rdz 17:13…Przymierze moje, przymierze obrzezania, będzie przymierzem na zawsze.(BT)

- jest to Przymierza wieczne: Rdz 17:9… przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną.(BT) Rdz 17:13…Przymierze moje... będzie przymierzem na zawsze.(BT)

- ludzie będą uważać, autora Przymierza, za swojego Boga: Rdz 17:8… i będę ich Bogiem.(BT) Jezus nauczał: Mr 12:29... Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.(BT)

Przymierze Starego Testamentu, zawarte z Abrahamem, miało charakter materialny: ziemia Kanaan była konkretną ziemią leżącą na dzisiejszym wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, a obrzezanie miało być wykonane na ciele. Z syna Abrahama Ismaela i jego wnuka Ezawa, powstało wiele narodów arabskich, a z wnuka Abrahama Jakuba naród Izraelitów.

Przymierze Nowego Testamentu, w krwi Jezusa Chrystusa, ma charakter duchowy. Ziemią Obiecaną jest duchowe Królestwo Niebieskie. Jezus naucza: Mt 7:21 Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego…(BT) Obrzezanie, symbol Przymierza, ma być też duchowe, wykonane nie na ciele, ale ma to być obrzezanie serca, aby było wolne od pożądliwości świata: Rz 2:29… a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe…(BT) Jeżeli jesteśmy chrześcijanami, czyli uczniami Jezusa, to stajemy się duchowym potomstwem Abrahama i duchowymi dziedzicami: Ga 3:29 Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą - dziedzicami.(BT) Najważniejszy warunek dotyczący obu tych Przymierzy, to: Rdz 17:8… i będę ich Bogiem.(BT)

1.4.Dekalog Tablicami Przymierza z Bogiem.

Biblijnym symbolem Przymierza jest Arka Przymierza, która znajdowała się w Świątyni Boga Jahwe, w miejscu wyjątkowym, nazwanym „Najświętszym”. W Arce Przymierza znajdują się, między innymi, Tablice Dekalogu, nazwane przez Słowo Boże, Tablicami Przymierza: Hbr 9:4… Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza.(BT) W Apokalipsie pojawiła się wizja Świątyni Nowego Przymierza, w której znajduje się również Arka Przymierza: Ap 11:19 Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni…(BT) To pokazuje, jak ważnym elementem Nowego Przymierza jest również Dekalog, napisany na „Tablicach Przymierza”, znajdujących się w Arce Przymierza.

2. Kłopoty Narodu Wybranego z zachowywaniem przykazań Dekalogu.

Apostoł Paweł pisze o ludzie Bożym Starego Przymierza: 1 Kor 10:11 A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas...(BT) Mądrością życiową jest uczenie się na błędach innych ludzi. Korzystajmy z doświadczeń ludu Bożego, opisanych w Księgach Starego Testamentu, nie róbmy tych samych błędów, co oni. Podstawowym błędem Izraelitów, było odwracanie się od Boga, nie przestrzeganie Dekalogu, a szczególnie Przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu i pójście za bogami innych narodów, sprawowanie obcych kultów, co Biblia przedstawia jako uprawianie nierządu. Wynikiem takiej postawy było to, że spotykały ich srogie kary i tak na przykład, prawie nikt z Izraelitów, którzy wyszli z niewoli egipskiej, nie wszedł do Kanaanu, Ziemi Obiecanej:1 Kor 10:5 Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni.(BT)

3. Kłopoty Polaków z zachowywaniem przykazań Dekalogu.

Stawiam tezę, że w podobnej sytuacji są dzisiaj Polacy, którzy nie znają nauk chrześcijańskich. Na wstępie chcę wyjaśnić znaczenie słowa "chrześcijanin", bo często słowo to jest źle rozumiane.

3.1.Kim jest chrześcijanin?

Chrześcijanin to uczeń Chrystusa, a nie człowiek, który się ochrzcił. Wynika to z Biblii: Dz 11:26… W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.(BT) W Polsce słowo chrześcijanin zostało bezpośrednio utworzone od słowa "chrzcić się", a powinno pochodzić od słowa "Chrystus" i brzmieć chrystusowiec. Wtedy nie byłoby tego zamieszania, które jest obecnie. Niewłaściwe rozumienie tego słowa wynika również z nauki religii w szkole, gdzie uczy się o konieczności chrztu niemowląt. Powinniśmy też wiedzieć, że nauki chrześcijańskie, to nauki Chrystusa opisane w Słowie Bożym, którym jest Biblia, a nie nauki ustanowione przez człowieka, który uważa się za chrześcijanina, tak jak to jest w przypadku ojców Kościoła. Twierdzę również, że ze względu na naukę religii w szkole, która z chrześcijaństwem niewiele ma wspólnego, Polacy nie tylko nie znają tych nauk, ale także nie czują potrzeby poznania ich. Zastanawiające jest również to, że tak kontrowersyjnego hasła nie ma w Słowniku Języka Polskiego.

3.2.Nauka religii w szkole nie dała podstawowej wiedzy o chrześcijaństwie.

Wiem to z własnego doświadczenia. W szkole uczyłem się religii 11 lat. Byłem pewny, że znam podstawy chrześcijaństwa. Gdy później zacząłem czytać Biblię, poczułem się oszukany. Okazało się, że brak mi elementarnej wiedzy biblijnej, na przykład zrozumienia znaczenia przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu. Myślę, że w podobnej sytuacji jest większość Polaków. Ludzie często w domu posiadają Biblię, ale jej nie czytają. Podobnie jak ja, są pewni, że mają podstawy chrześcijaństwa wyniesione ze szkoły. To powoduje, że nie mogą stosować się do nauk Jezusa. Efekt końcowy jest taki sam, jak w Jerozolimie, przed niewolą babilońską, gdzie Judejczycy łamali Prawo Boże, a spotkała ich za to surowa kara.

3.3.Jak Judejczycy wyszli z niewoli babilońskiej?

Polska też znajdowała się w niewoli, jednak winę za to zawsze ponosił wróg zewnętrzny, a nie Polacy.

Judejczycy inaczej rozliczali swoje tragedie. W obliczu narodowego nieszczęścia, umieli dostrzec swoje błędy i wyznać swoje grzechy. Wołali do Boga: Ne 9:33-34… Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co na nas przyszło. Tyś bowiem postąpił słusznie, myśmy natomiast zawinili. Bo królowie nasi i książęta, kapłani nasi i przodkowie - oni nie zachowali Twojego Prawa i nie zważali na przykazania i napomnienia…(BT). Dzięki takiej postawie, Bóg zlitował się nad swoim ludem i Izraelici mogli wyjść  z niewoli babilońskiej i odbudować swoją państwowość.

3.4.Polskie drogi.

Polacy nigdy, w obliczu nieszczęścia narodowego, nie przyznali się do tego, że tak, jak Judejczycy, „nie zważali na przykazania”, szczególnie te, dotyczące biblijnego Boga Jahwe, że to jest wina „naszych królów, książąt, kapłanów i przodków”, którzy, miedzy innymi, wręcz zmuszali cały naród, do łamania przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu. Dzisiaj w Polsce, próbuje się wracać do szkolnej idei, głoszącej, że Polska jest Mesjaszem narodów, dlatego cierpi za wszystkich. Nikt nie chce słyszeć o tym, że jedną z przyczyn kłopotów, w które wpadamy raz po raz, jest przewrotna interpretacja przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu, co praktycznie oznacza wojnę z biblijnym Bogiem Jahwe.

4. Pierwsza Tablica Dekalogu.

Przykazania napisane są prostym językiem. Pierwsza Tablica Dekalogu opisuje nakazy i zakazy związane z samym Bogiem Najwyższym, biblijnym Jahwe. Mam argumenty potwierdzające to, że wykładnia tych przykazań, na lekcjach religii w szkole, była przewrotna, wręcz zachęcała do ich przekraczania, zachęcała do buntu przeciwko biblijnemu Bogu. Zdaję sobie z tego sprawę, że brzmi to wręcz absurdalnie. Jednak lektura poniższego tekstu pokaże, że mogę mieć rację. Najlepiej będzie, gdy każdy osobiście sprawdzi to. Szczególnie ważne jest to dla ludzi wierzących, chcących wypełniać Prawo Boże. Nie pozostawiajmy przypadkowi, rzeczy tak ważnych. Osobiście sprawdźmy to, aby wbrew swojej woli, nie robić rzeczy, których nie chce się robić. Izraelici w czasach Starego Przymierza zaniedbali to i zapłacili najwyższą cenę. Powinniśmy wyjść z niewoli grzechu, tak jak Izraelici wyszli z niewoli egipskiej, a później z babilońskiej. Ale w przeciwieństwie do Izraelitów, powinniśmy dojść do duchowej Ziemi Obiecanej, do biblijnego Królestwa Niebieskiego.

5. Odrzucenie przez Polaków wszystkich przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu.

Jeżeli powyższy tytuł jest prawdziwy, to polski Dekalog, którego naucza się w szkołach, wygląda tak, jak na powyższym obrazku. Pierwsza Tablica Dekalogu, ta ważniejsza, bo dotycząca samego Boga Jahwe, jest całkowicie rozbita i nie można z niej korzystać. Wprawdzie Druga Tablica Dekalogu, dotycząca kontaktów międzyludzkich, jest cała i jest w Polsce dobrze rozumiana, ale podobne prawa są w większości religii pogańskich.

5.1. Numeracja przykazań.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć jedną rzecz. Numeracja przykazań, którą ja stosuję, według niektórych historyków, jest numeracją, która istniała w czasach Chrystusa. Jednak w dniu dzisiejszym wiele kościołów chrześcijańskich, stosuje inną numerację. Podobnie robią współcześni Żydzi. Dlatego przyjmijmy, że stosowana przeze mnie numeracja przykazań, jest umowna. Ważne jest to, że będę przytaczał cały tekst przykazań Dekalogu, z katolickiej Biblii Tysiąclecia.

6. Wyjątkowość Dekalogu.

Wyjątkowość Przykazań Bożych ściśle związana jest tylko z Pierwszą Tablicą Dekalogu, która dotyczy obowiązków człowieka w stosunku do Boga Jahwe. Pierwsze trzy przykazania nakazują bierność, żeby niczego nie robić, co jest związane z tymi przykazaniami i zaczynają się od słów: "Nie będziesz...". Jest tylko jedno przykazanie, które zmusza wiernych do działania, a jednocześnie pokazujące, że naszym Bogiem jest biblijny Bóg Jahwe, Stwórca wszystkiego.2 Moj. 31:16-17... zachowując sabat w pokoleniach swoich jako przymierze wieczne... będzie on znakiem na wieki...(BW) Kto nie zachowuje czterech pierwszych przykazań, występuje bezpośrednio przeciwko samemu Bogu Jahwe. Przykazania te są wyjątkowe i nie są spotykane w żadnej religii pogańskiej, w przeciwieństwie do przykazań Drugiej Tablicy Dekalogu. To między innymi z powodu przykazań Pierwszej Tablicy, zakazujących jakichkolwiek obcych kultów, Izraelici nie byli lubiani, wśród innych narodów. Często byli prześladowani, bo było to odbierane jako pogarda dla ich bogów i całej ich kultury. Bóg, który jest opisany w Dekalogu nie jest tolerancyjny dla innych bogów, przedstawia się jako "Bóg zazdrosny" i to ludziom nie podoba się do dnia dzisiejszego.

Nie będziemy zajmować się przykazaniami z Drugiej Tablicy Dekalogu, bo są one właściwie rozumiane, czego nie można powiedzieć o Pierwszej Tablicy.

Pamiętajmy też o tym, że w szkole uczono nas, że jeżeli ktoś nie wypełnia przykazań Dekalogu, jest człowiekiem niemoralnym. A to akurat jest prawdą!

7. Pierwsze Przykazanie Dekalogu:

Pełna treść przykazania: Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie (Wj 20:2-3 BT)

Dekalog kierowany jest do wszystkich. Bóg, który przedstawia się, jako Ten, „który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli”, mówi jednocześnie swojemu ludowi Nowego Przymierza, że jest tym Bogiem, który „wywiedzie cię z niewoli”, ale tym razem nie z niewoli fizycznej Egiptu, tak jak to było w przypadku Izraelitów, ale z niewoli duchowej grzechu. Jezus nauczał: Jn 8:34… zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu.(BT) Niewola egipska jest biblijnym symbolem niewoli grzechu, biblijnej, duchowej niewoli babilońskiej (Ap18:4).

7.1. Cechy kultu bóstw pogańskich

Aby zrozumieć, co to znaczy: „nie mieć cudzych bogów”, cofnijmy się do Starożytności i wypiszmy podstawowe cechy kultów bogów pogańskich. Bogom pogańskim:

1. Budowano świątynie nazywane ich imieniem.

2. Robiono ich podobizny, najczęściej jako posągi lub obrazy, którym służono i oddawano im pokłon.

3. Modlono się do nich, bo mieli moc wyświadczania przeróżnych łask. Każdy bóg miał swoją specjalność.

4. W świątyniach organizowano nabożeństwa na ich cześć.

5. Według astrologii babilońskiej, wyznaczano dzień roku, w którym poszczególne bóstwa mają szczególną moc.

6. W świątyni, na ołtarzu, składano im ofiary.

7. Układano pieśni i modlitwy na ich cześć, śpiewane w ich świątyniach.

8. Czyniono procesje na ich cześć, w których niesiono ich podobizny i symbole religijne.

9. Organizowano przedstawienia teatralne na ich cześć.

10. Ich imionami nazywano dni roku, tygodnia, ulice, place itp.

11. Kult na ich cześć musiał być niezwykle bogaty, przygniatający wiernych bogactwem i swą wielkością.

12. Kult posiadał unikalną, wyszukaną i nigdzie nie spotykaną, a przede wszystkim bogatą liturgię.

Wszystkim tym cechom odpowiada kult świętych, którzy podobnie jak w politeizmie pogańskim, pełnią rolę bóstw mniejszych, posiadając wszystkie wyżej wymienione cechy, będąc podporządkowanymi Bogu Najwyższemu. Kult ten był wprowadzany do Kościoła Powszechnego przez ojców Kościoła, od IV wieku. Często wyglądało to w ten sposób, że bóstwom pogańskim zmieniano tylko imię, na imię ważnych postaci biblijnych, a cały kult, prawie bez żadnych zmian, zaczął obowiązywać w chrześcijaństwie. I tak, na przykład, pogańskiemu bogowi słońca Mitrze, bardzo popularnemu wśród elit IV wieku, zmieniono imię na Jezus. Tą drogą weszły do chrześcijaństwa pogańskie święta: Boże Narodzenie, święcenie niedzieli jako Święto Dnia Słońca, Wielkanoc obchodzona wyłącznie w niedzielę, sposób spożywania eucharystii, chrzest przez polanie lub pokropienie i inne. Innym przykładem jest kult Marii, który skupia w sobie wiele żeńskich kultów pogańskich, często sprzecznych ze sobą. W kulcie Marii można znaleźć pogańskie kulty „Wielkiej Matki” i kult „Dziewicy”, które absolutnie się wykluczają itp. Niebiblijny kult Marii zdominował wszelkie inne kulty w wielu kościołach, podających się za chrześcijańskie.

Pamiętajmy też o tym, że ci, którzy krytykują kult Marii, nigdy nie zwracają się przeciw samej Marii, która została wybrana przez Boga Jahwe, ze wszystkich kobiet Narodu Wybranego, na matkę Syna Bożego, aby mu stworzyć prawdziwie rodzinny dom, w którym mógłby się prawidłowo rozwijać.

7.1.1. Świątynie nazwane imieniem bóstw pogańskich.

Budowanie świątyń, nazywanych imieniem wielu postaci biblijnych, w niektórych kościołach, związane jest z jednoczesnym brakiem jakiejkolwiek świątyni biblijnego Boga Jahwe, Boga Najwyższego. Jest to charakterystyczne, bo w Starym Przymierzu, Świątynia w Jerozolimie, nosiła Jego imię: Jer. 7:10… przychodzicie i stajecie przed moim obliczem w tym domu, który jest nazwany moim imieniem… aby dalej popełniać te wszystkie obrzydliwości!(BW) Dzisiaj starotestamentową Świątynię Boga Jahwe nazywa się imieniem ich budowniczych: Salomona, Zorobabela, Heroda. Innym elementem wprowadzającym zamieszanie jest pogańska nauka o Trójcy Świętej. Nie będę się zajmował tym tematem, ale należy wiedzieć, że wyraz „Trójca” zaczerpnięty został z pogaństwa i w Słowie Bożym nie występuje ani raz. Jednak zasadniczą sprawą jest to, że biblijny Bóg Jahwe, w czasach Nowego Przymierza, nie mieszka w świątyniach, które są budynkami: Dz 17:24-25 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował… (BT). Brak materialnej świątyni został zapowiedziany przez Jezusa: Jn 2:19-21 …Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo… On zaś mówił o świątyni swego ciała.(BT) Świątynia w Jerozolimie, straciła ważność w momencie śmierci Zbawiciela, czego symbolem było rozdarcie się zasłony w Świątyni: Mt 27:50-51 A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół…(BT) Po trzech dniach, gdy Jezus zmartwychwstał, powstała nowa Świątynia. Stanowi ją lud Boży Nowego Przymierza: 2 Kor 6:16… my jesteśmy świątynią Boga żywego…(BT) W czasach nowotestamentowych nie ma już Świątyni materialnej, są tylko domy modlitwy, które zapowiada prorok: Izaj. 56:6-7 Cudzoziemców zaś, którzy przystali do Pana, aby mu służyć i aby miłować imię Pana, być jego sługami, wszystkich, którzy przestrzegają sabatu, nie bezczeszcząc go, i trzymają się mojego przymierza, Wprowadzę na moją świętą górę i sprawię im radość w moim domu modlitwy… mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów.(BW) W chrześcijaństwie, czyli w nauce Chrystusa zapisanej w Biblii, świątynia materialna nie ma prawa egzystencji. Dlatego wierni powinni sobie odpowiedzieć na pytanie: dla kogo buduje się tyle świątyń w Polsce?

Często zdarzało się, że ojcowie Kościoła zmieniali nazwę świątyni pogańskiej, na nazwę związaną z Biblią. Przykładem takim jest Panteon w Rzymie, wybudowany przez cesarza Hadriana w 125 roku, na część wszystkich rzymskich bóstw pogańskich, a przemianowany na Santa Maria ad Martyres – Najświętszej Marii Panny od Męczenników. Taka praktyka jest sprzeczna z nakazem biblijnym: Pwt 12:2-3 Zniszczycie doszczętnie wszystkie miejsca, gdzie narody… służyły swoim bogom… Zniweczycie ich imię na tym miejscu.(BT) Nie tylko nie zniszczono miejsca kultu tych bogów, ale nazwa „Panteon” jest używana do dnia dzisiejszego, a sam budynek jest kopiowany w wielu miejscach Europy. W Polsce kopia Panteonu znajduje się w przy Pałacu w Dobrzycy.

Świątynie pogańskie, już od samego początku, były zaopatrzone w wieże. Tak było w Babel: Rdz 11:4-9… Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi… nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi…(BT) W Świątyni Boga Jahwe nie było wieży. W świątyniach, które uważa się za chrześcijańskie, wieże również sięgają samego nieba, tak jak w mieście Babel, bo na szczycie umieszcza się krzyż, który jest najstarszym, pogańskim znakiem religijnym i symbolizuje gwiazdę lub słońce. Tym sposobem wieża sięga samego nieba, bo gwiazda lub słońce znajdują się na niebie. Tak oto potępione przez Boga miasto Babel, stało się wzorem dla współczesnego chrześcijaństwa.

Innym, bardzo znanym elementem świątyń pogańskich była kopuła, która symbolizowała sklepienie niebieskie, na którym znajdowały się ciała niebieskie, które były bóstwami pogańskimi. Są kościoły, uważające się za chrześcijańskie, które budują świątynie przykryte kopułą, na wzór świątyń pogańskich, tak jak to jest w rzymskim Panteonie, w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie, czy w Polsce, w Licheniu Starym.

Usytuowanie świątyni pogańskiej względem stron świata było takie, aby słońce świeciło na ołtarz, aby ludzie modląc się, byli zwróceni w stronę promieni słonecznych. Złoty kolor w świątyni też symbolizował promienie słoneczne. W ten sposób oddawano cześć Słońcu. Świątynia "zazdrosnego" Boga Jahwe, nie posiadała nawet okien, aby nikt nie oddawał pokłonu ani czci Słońcu. Jedynym źródłem światła była menora, siedmioramienny świecznik. Usytuowanie Świątyni względem stron świata, było odwrotne, niż w świątyniach pogańskich: Ez 8:16-17… u wejścia do świątyni Pańskiej, pomiędzy przedsionkiem a ołtarzem, znajdowało się około dwudziestu pięciu mężów, obróconych tyłem do świątyni Pańskiej, z twarzami skierowanymi ku wschodowi: zwróceni na wschód oddawali pokłon słońcu… Czyż nie dosyć domowi Judy dokonywać tych obrzydliwości… stale Mnie obrażają…(BT) We współczesnych świątyniach, uważanych za chrześcijańskie, usytuowanie jej względem stron świata, jest najczęściej pogańskie, odwrotne niż w Świątyni Boga Jahwe, ocenione przez Słowo Boże jako "obrzydliwość". Tam promienie słoneczne odgrywają ważną rolę.

7.1.2. Wykonywanie posągów, obrazów, symboli bóstw pogańskich, służenie im i kłanianie się im.

Temat ten związany jest z Drugim Przykazaniem Dekalogu. Patrz punkt 8.

7.1.3. Moc bóstw pogańskich i ich specjalizacje.

Każdy naród miał swój panteon bóstw, specjalizujących się w różnych dziedzinach. Przytoczę tylko bogów rzymskich: Janus i Westa strzegli drzwi i ogniska domowego, Lary chroniły pola i dom, Pales pastwiska, Saturn zasiewy, Ceres kiełkowania i wzrostu upraw, Pomona owoców, a Consus i Ops zbiory…(Wikipedia, hasło: religia starożytnego Rzymu) Za zsyłanie deszczów odpowiedzialny był Jowisz, władca bogów. Mars był bogiem działalności młodych mężczyzn, zwłaszcza wojny. Kwirynus był opiekunem społeczności zbrojnej w czasie pokoju, itd. Tak, jak bogowie pogańscy patronowali różne dziedziny, podobnie, każdy święty specjalizuje się w różnych łaskach: Święty Mojżesz Etiopczyk … to idealny patron wszystkich zmagających się z własnym koślawym życiorysem. Geniuszowi organizatorskiemu świętej Teresy z Avila… możesz powierzyć sprawy niemożliwe do ogarnięcia. Święty Charbel… czule zajmie się twoim zdrowiem, czy chodzić będzie o katar, czy sprawę większego kalibru. (Szymon Hołownia, „Monopol na zbawienie”) ludzie modlą się do nich, bo święci mają moc wyświadczania przeróżnych łask. Każdy ma swoją specjalność, a duża część ich ma swoje świątynie. Jest to kopia wierzeń pogańskich.

7.1.4. Nabożeństwa w świątyniach bóstw pogańskich.

7.1.4.1. Bóstwa pogańskie miały swoje świątynie.

Co to jest świątynia? Każda świątynia charakteryzowała się tym, że w niej przebywało bóstwo, na którego cześć świątynia była wybudowana. Najczęściej były to posągi lub obrazy tego bóstwa. W Świątyni Boga Jahwe w Jerozolimie, była obecna "chwała Pana" (Wj 29:43). Biorąc udział w nabożeństwie, w takim miejscu, wiedziano, że jest ono na cześć boga, którego imię nosi świątynia i który jest obecny w niej.

7.1.4.2. Święci mają swoje świątynie.

Analogicznie nabożeństwa organizowane w świątyniach chrześcijańskich, też odbywają się na cześć tych, których imieniem świątynia jest nazwana, którzy osobiście się w niej znajdują w postaci obrazu lub figury. O tym się nie mówi, ale nabożeństwa te nie odbywają się na cześć biblijnego Boga Jahwe, bo On w takich świątyniach nie przebywa. Nauka chrześcijańska mówi: Dz 17:24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką(BT). W tych świątyniach mieszka bóstwo w postaci posągu lub obrazu, którego imieniem nazwano świątynię.

Nabożeństwa katolickie, czyli msze święte, niezwykle ostro kontrastują z prostotą nabożeństw pierwszych chrześcijan, opisanych w Biblii: Dz 16:13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.(BT) O Pawle czytamy: Dz 18:4 A co szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Żydów, jak i Greków.(BT)

7.1.4.3. Brak świątyń Boga Jahwe.

W czasach Starego Testamentu, Świątynia w Jerozolimie nosiła imię Boga Jahwe. Polacy nie mają możliwości uczestniczenia w nabożeństwach na cześć Boga Jahwe, bo budynku-świątyni Boga Jahwe, Boga Najwyższego, takich świątyń, po prostu w Polsce nie ma i nie będzie. Bo biblijny Bóg Jahwe w takich świątyniach nie mieszka (Dz 17:24).

7.1.5. Astrologia babilońska i imieniny pogańskich bóstw.

Astrologia babilońska działa z mocą nie tylko w kościołach, uważających się za chrześcijańskie, ale w całej Polsce. Nikt nie wyobraża sobie kalendarza, w którym brakowało by wykazu imienin, związanych z każdym dniem roku kalendarzowego. To jest właśnie astrologia babilońska. Każdemu dniowi przypisane jest stałe usytuowanie Ziemi, względem Słońca. Układ ten sprawia, że poszczególne bóstwa mają swój dzień w kalendarzu. I tak 24-go grudnia jest zawsze wigilia Bożego Narodzenia. W tym dniu imieniny obchodzą zawsze Adam i Ewa. Jest to najdłuższa noc w roku według astrologii babilońskiej, przesilenie słoneczne. Dokładnie o godzinie 24-tej rodzi się pogański bóg Słońce. Stąd nazwa Boże Narodzenie. Od tego dnia słońce zaczyna się wzmacniać, dzień staje się coraz dłuższy.

Nazwy niektórych dni nazywa się imieniem świętego, który w tym dniu ma imieniny, na przykład Sylwester, Barbórka, zimnych ogrodników itp.

7.5.1. Wprowadzenie kalendarza gregoriańskiego.

W starożytności posługiwano się kalendarzem wprowadzonym przez Juliusza Cezara, dlatego nazywanym juliańskim. Zakładał on, że rok trwa 365 dni i 6 godzin. Dlatego co 4 lata następował rok przestępny. W rzeczywistości doba trwa jeszcze kilka minut dłużej. Co około 180 lat, minuty te, sumując się, dają 24 godziny, czyli tworzą cały nowy dzień. To powoduje przesuwanie się kalendarza, względem przesileń słonecznych. W Średniowieczu to przesunięcie wynosiło już kilka dni. Wszystko uległo zmianie. Układ Słońca względem Ziemi nie odpowiadał wymaganiom astrologii babilońskiej. I tak na przykład, rocznica bitwy pod Grunwaldem nie wypada 15-go lipca, tak jak to się uczy obecnie w szkołach. W roku 1582 papież Grzegorz XIII zreformował kalendarz i przywrócił starożytny związek położenia Słońca względem Ziemi, z kalendarzem. Powrócono do tych samych dat przesileń słonecznych, które były w Starożytności. Kalendarz ten, od imienia Grzegorz XIII, nazywa się gregoriańskim i jest stosowany do dnia dzisiejszego.

7.5.2. Ranga imienin w Polsce.

Polska jest jednym z nielicznych krajów, gdzie obchodzi się imieniny. Robią to ludzie wierzący i niewierzący. Stało się to powszechną tradycją narodową. Znane jest również zamiłowanie Polaków do horoskopów, opartych na naukach babilońskich, do wróżb itp.

7.1.6. Składanie ofiar w świątyni.

Ołtarze w świątyniach służą do składania ofiar. Składano na nich ofiary temu bogowi, którego była świątynia. Często były to krwawe ofiary.

7.1.6.1. Składanie ofiar w Świątyni Starego Testamentu.

W Starym Przymierzu, w Świątyni Boga Jahwe, były dwa ołtarze.

Jeden na Dziedzińcu, nazywany Ołtarzem Całopalenia, na którym składano ofiary ze zwierząt, które symbolizowały jednorazową, doskonałą ofiarę Jezusa, złożoną raz na zawsze. Dlatego w Nowym Przymierzu Ołtarz Całopalenia jest już niepotrzebny. Pisze o tym Jan. W symbolicznej wizji Świątyni, w Apokalipsie, Dziedziniec i Ołtarz Całopalenia, który znajdował się na Dziedzińcu, został dany poganom: Ap 11:1-2 Potem dano mi trzcinę podobną do mierniczego pręta, i powiedziano: Wstań i zmierz Świątynię Bożą… Dziedziniec zewnętrzny Świątyni pomiń zupełnie i nie mierz go, bo został dany poganom… (BT) W czasach Nowego Przymierza, tych, którzy składają ofiary materialne na ołtarzu, Słowo Boże nazywa „poganami”!

Drugi ołtarz znajdował się w samej Świątyni. Był to Złoty Ołtarz Kadzenia. Dym z tego ołtarza symbolizuje modlitwy świętych: Ap 8:3-4 I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu… i dano mu wiele kadzideł, aby dał je w ofierze jako modlitwy wszystkich świętych, na złoty ołtarz, który jest przed tronem. I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych…(BT)

7.1.6.2. Spożywanie ciała i krwi Chrystusa we współczesnych świątyniach.

W Kościele Powszechnym składa się coś, co może być krwawą ofiarą, ale niezwykle dziwną. Słowo Boże naucza, że Chrystus złożył jedną, jedyną ofiarę z samego siebie raz na zawsze: Hbr 10:12-14… złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga… Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.(BT) Podkreślam to. Chrystus złożył jedną, jedyną ofiarę z samego siebie, raz na zawsze. Powtarzanie tej ofiary, dyskredytuje doskonałość ofiary Jezusa. Biblia uczy, że po zmartwychwstaniu Chrystus nie może drugi raz umrzeć: Rz 6:9… Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.(BT) Chrystus nie może powtórnie umierać za nikogo z nas! Również po zmartwychwstaniu do królestwa Bożego, Jezus nie może mieć takiego ciała jak my w tej chwili, ani też nie może mieć krwi, bo: 1 Kor 15:50… ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego… (BT). A Chrystus dostąpił wniebowstąpienia. Mimo tego, uczono nas w szkole, że w czasie nabożeństwa, zwanego mszą świętą, dokonuje się przemiana chleba i wina w prawdziwe ciało i prawdziwą krew Jezusa, w procesie transsubstancjacji. Czytamy o tym na portalu dla ministrantów: W wieczerniku po dokonaniu ofiarowania przemienił Pan Jezus chleb i wino w swoje Ciało i Krew. We Mszy św. czyni to samo kapłan. Ta święta czynność nazywa się Przeistoczeniem. (portal ministrantów posługujących w klasycznym rycie rzymskim: Obrzędy i modlitwy przy odprawianiu Mszy św., Ks. dr Gerard Szmyd, Życie Chrześcijanina z Chrystusem w Kościele i liturgii, Lwów 1937 r.) W Starym Przymierzu spożywało się mięso zwierząt ofiarnych. Jednak nie wolno było spożywać krwi ofiary. Inaczej było w religiach pogańskich.

Współcześnie, uczy się, że w czasie tak zwanej mszy świętej, kapłan posiada moc przemienienia chleba i wina w ciało i krew Chrystusa! Następnie kapłan spożywa to wraz z wiernymi: Po przeistoczeniu dał Pan Jezus uczniom swoim do pożywania swoje Ciało i Krew. We Mszy św. kapłan pożywa święte Postacie i podaje je wiernym. Ta czynność nazywa się Komunią. (portal ministrantów posługujących w klasycznym rycie rzymskim: Obrzędy i modlitwy przy odprawianiu Mszy św, Ks. dr Gerard Szmyd, Życie Chrześcijanina z Chrystusem w Kościele i liturgii, Lwów 1937 r.)

Konsekwencją takiej nauki jest to, że kapłan i wierni spożywają coś, co ma być ludzkim mięsem, a smakuje jak opłatek i coś, co ma być ludzką krwią, a co smakuje jak wino. Odbywa się to w czasie trwania każdego nabożeństwa, zwanego mszą świętą. Jest to rodzaj krwawej ofiary, w której biorą udział zgromadzeni. Gdy Chrystus ustanawiał ten obrzęd, nic nie mówił, że ma to być ofiara, ale kazał : Łk 22:19… to czyńcie na moją pamiątkę!(BT) To ma być „Pamiątka”, a nie ofiara!

W świątyniach pogańskich, krwawa ofiara była składana na cześć bóstwa, którego imię nosiła świątynia. Wszystko wskazuje na to, że w kościołach uważających się za chrześcijańskie, składa się dziwny rodzaj ofiary i to z samego Jezusa Chrystusa. Ta ofiara składana jest tym, których imieniem nazwano świątynię, tak jak to było w pogaństwie. Jest to sprzeczne nie tylko ze zdrowym rozsądkiem, ale również ze Słowem Bożym.

7.1.6.3. Biblia zabrania spożywania krwi.

Jakby tego było mało, to nauka chrześcijańska zabrania spożywania krwi. Około 50 roku odbył się tak zwany Sobór Jerozolimski, zwany też Soborem Apostolskim. Został opisany w 15-tym rozdziale Dziejów Apostolskich. Ustalono: Dz 15:28-29 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się … od krwi, od tego, co uduszone…(BT) To jest konieczne, jak mówi Słowo Boże. Chrześcijaninowi nie wolno spożywać krwi!

Żeby sprawa wyglądała jeszcze dziwniej, to w Biblia czytamy: 1 Kor 15:50… ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne.(BT) Chrystus zmartwychwstał do Królestwa Bożego w innym, nazwijmy to, w duchowym ciele, zupełnie różnym od naszego śmiertelnego ciała. Teksty Słowa Bożego wskazują, że Jego ciało, po zmartwychwstaniu, nie posiadało krwi. Dalszy tekst mówi: 1 Kor 15:51-54… ogłaszam wam tajemnicę:… wszyscy będziemy odmienieni. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność… wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć.(BT) Po zmartwychwstaniu nasze ciała będą inne. Również ciało Chrystusa było całkiem inne, niż nasze obecne. Uczniowie nie rozpoznali Go: Łk 24:15-16… Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.(BT) Maria Magdalena też Go nie poznała: Jn 20:14… ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.(BT) Potrafił wejść przez zamknięte drzwi: Jn 20:19… gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!(BT) Poranione ciało Jezusa nie krwawiło, można było włożyć rękę w otwartą ranę, bez żadnych konsekwencji: Jn 20:27… zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym.(BT) Zupełnie inaczej wyglądają współczesne rany, tak zwanych stygmatyków, które ciekną. Dlatego twierdzenie, że kapłan w czasie „mszy świętej”, spożywa ludzką krew, krew Jezusa, jest całkowicie sprzeczne z Biblią. Jezus wprawdzie powiedział: Mt 26:27-28… wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.(BT) Napój, który znajdował się w kielichu, to tylko symbol krwi Chrystusa, przelanej „za wielu”. Słów „to jest moja krew”, nie wolno rozumieć dosłownie. Taki jest język Biblii i trzeba go umieć prawidłowo odczytać. W innym miejscu Jezus mówi: Jn 14:6… Ja jestem drogą …(BT) W jeszcze innym: Jn 10:9 Ja jestem bramą…(BT) Nikt tych słów nie rozumie dosłownie. Są one tylko symbolem Chrystusa.

Spożywanie ciała i krwi Chrystusa bardziej kojarzą się z satanizmem, niż nabożeństwem chrześcijańskim i bezczeszczą imię Boże. Jeżeli dodamy do tego to, że każdy z uczestników, tak zwanej mszy świętej, żegna się na początku i na końcu mszy świętej, gestem odwróconego krzyża, który jest znakiem satanistycznym, znanym na całym świecie, to otrzymamy skalę problemu z tym związaną. W czasach Chrystusa istniał podobny problem. Jezus wytykał przywódcom Narodu Wybranego, związki z satanizmem: Jn 8:44 Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.(BT) Wywoływało to tylko agresję. Nikt nie zastanawiał się nad merytorycznym znaczeniem słów Jezusa. Skończyło się to „wywyższeniem Syna Człowieczego” (Jn 8:28), a niedługo później, zburzeniem Jerozolimy przez Rzymian, usunięciem Judejczyków z ich ziemi ojczystej i rozpoczęciem niewoli rzymskiej, która była nową niewolą babilońską (patrz: komentarz do 1Ptr 5:13 w BT).

W Polsce spożywanie ludzkiego mięsa, czego naucza Kościół Powszechny, nazywa się kanibalizmem, jest społecznie mocno piętnowane, a prawnie zakazane.

7.1.6.4. Budowanie ołtarza w świątyni.

Świątynie pogańskie różniły się od Świątyni Boga Jahwe. Ołtarz miały z kamienia obrabianego i wchodziło się do niego po schodach. Bóg nakazując budowę ołtarza powiedział: Wj 20:25-26 A jeśli uczynisz Mi ołtarz z kamieni, to nie buduj go z kamieni ciosowych, bo zbezcześcisz go, gdy przyłożysz do niego swoje dłuto. Nie będziesz wstępował po stopniach do mojego ołtarza…(BT) Współczesne ołtarze w świątyniach chrześcijańskich, mają ołtarze z kamieni obrabianych i wstępuje się do nich po schodach. Kościoły te nic sobie nie robią z nakazów Słowa Bożego i często robią dokładnie odwrotnie, do tego o czym mówi Biblia.

7.1.7. Pieśni, modlitwy i święta na cześć bóstw pogańskich.

Do chrześcijaństwa przedostał się pogański sposób modlenia się. Często nie jest to rozmowa z Bogiem, lecz powtarzanie wyuczonych zwrotów, gdzie liczy się ilość wypowiedzianych formułek. Przykładem są litanie.

Taki przedmiot jak różaniec, który jest związany z modlitwą, jest zabroniony przez Drugie Przykazanie Dekalogu.

Synkretyzm religijny jest to łączenie ze sobą różnych kultów religijnych przez zapożyczenia elementów innych religii, często ze sobą sprzecznych. Zjawisko to nie ominęło chrześcijaństwa. Tą drogą wkroczyły do chrześcijaństwa, z drobnymi poprawkami, pogańskie pieśni, modlitwy i święta. Często można spotkać pieśni synkretyczne, w których nie wymienia się imienia boga, do którego pieśń jest skierowana, co powoduje, że może być śpiewana na cześć biblijnego Boga Jahwe, jak również dla bóstw czysto pogańskich. Tą drogą pieśni pisane wyłącznie na cześć bóstw pogańskich, są używane w świątyniach "chrześcijańskich". Podobnie jest z modlitwami i świętami. To powoduje zamieszanie religijne, które Biblia nazywa Babilonem.

7.1.8. Procesje na cześć bóstw pogańskich i noszenie przedmiotów kultu religijnego.

Procesja to pogański obrzęd, organizowany jako uroczysty pochód ze śpiewem i z noszeniem przedmiotów kultu religijnego. Przestrzeń zakreślana przez procesję tworzyła magiczny krąg. Ważną była ilość obejść tego kręgu. Procesje jako stały obrzęd religijny w Słowie Bożym nie występuje. Wprawdzie znajdujemy opisy podobne do procesji: 2 Sm 6:15 Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską, wśród radosnych okrzyków i grania na rogach.(BT) Obrzęd jeszcze bardziej podobny do procesji był wykonany przy zdobywaniu Jerycha: Joz 6:13-15… siedmiu kapłanów niosących siedem trąb z rogów baranich szło przed Arką Pańską, grając bez przerwy na trąbach w czasie marszu. Zbrojni wojownicy szli przed nimi, a tylna straż szła za Arką Pańską… tak okrążyli miasto… jeden raz, po czym wrócili do obozu. Przez sześć dni codziennie tak czynili. Siódmego dnia… okrążyli miasto siedmiokrotnie w ustalony sposób...(BT) Jednak był to obrzęd jednorazowy,  nakazany przez samego Boga i później nie był już stosowany przez lud Boży Starego Przymierza. W Nowym Przymierzu nie ma śladu takiego obrzędu.

Pompeje. Procesja dzieci z krzyżami do posągu Artemidy.

7.1.9. Przedstawienia teatralne na cześć bóstw pogańskich.

Przedstawienia teatralne, związane z kultem religijnym, to zwyczaj czysto pogański. Nie można tego znaleźć w całej Biblii.

7.1.9.1. Jasełka.

Organizuje się tak zwane jasełka, oficjalnie na cześć Jezusa, naprawdę, ku chwale narodzin Mitry, boga Słońce, któremu nadano imię Jezus. Świadczy o tym data, która jest ściśle związana z narodzinami Mitry i z przesileniem słonecznym. O północy z 24-go na 25-ty grudnia, według astrologii babilońskiej, zaczyna przybywać dnia, słońce staje się coraz mocniejsze. Jest to moment narodzin boga Słońce. Na jego cześć organizuje się: ucztę w wigilię jego narodzin, to oznacza w oczekiwaniu na jego narodziny. O północy rodzi się Mitra, a jednocześnie rozpoczyna się msza święta, zwana pasterką, w której udział biorą już najedzeni wierni.

Data narodzin Jezusa nie jest znana, dlatego dla chrześcijanina nie powinna mieć żadnego znaczenia. Data narodzin, tak samo jak data śmierci, ważna jest dla astrologii babilońskiej i określa całą przyszłość człowieka, w chrześcijaństwie nie ma to znaczenia. Ale trzeba powiedzieć jedno. Jezus nie mógł urodzić się o północy, 24-go grudnia, bo jest to czas, w którym pasterze już nie pasą owiec, a Biblia opisuje pasterzy będących w polu razem z owcami.

7.1.9.2. Droga krzyżowa i inne.

Podobnie jest z drogą krzyżową. „Święty Krzyż” stał się wyjątkowym przedmiotem kultu religijnego i jednocześnie spełnia wszystkie warunki bóstwa pogańskiego. Był używany przez pogan tysiące lat przed narodzeniem Jezusa. Ma nawet swój dzień w roku, wyznaczony na 14 września, nie mówiąc o licznych świątyniach, świętych krzyżach, obrazach, relikwiach itp. Są również inne misteria na jego cześć: adoracja krzyża, leżenie krzyżem, czuwania nocne. Ludzie kłaniają się krzyżowi, służą mu, a tego zabrania Drugie Przykazanie Dekalogu.

7.1.9.3. Sposób ustanawiania świąt chrześcijańskich.

Święta chrześcijańskie ustanowione są wyłącznie przez Chrystusa. Tak jest w przypadku obrzędu Pamiątki Śmierci Chrystusa: Łk 22:17-19… wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże. Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!(BT) Podobnie jest z obrzędem umywania nóg: Jn 13:14-15 Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.(BT) Jezus potwierdził również konieczność święcenia sabatu: Mr. 2:27 Ponadto rzekł im: Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu.(BW) W wielu kościołach brak jest obrzędu Pamiątki Śmierci Jezusa, połączonej z łamaniem się chlebem i picia z kielicha, jak to nakazuje Słowo Boże, nie mówiąc już o obmywaniu sobie nóg i święceniu sabatu. Natomiast jest wiele świąt mających czysto pogańskie korzenie, ustanowionych przez ojców Kościoła.

7.1.10. Pogańskie nazwy dni roku, tygodnia, miesięcy, ulic i placów.

W Polsce istnieje powszechny zwyczaj nadawania ulicom i placom imion świętych, którzy pełnią rolę bogów mniejszych, podporządkowanych Bogu Najwyższemu. Jednocześnie widzimy całkowity brak robienia tego z biblijnym Bogiem Najwyższym, Bogiem Jahwe.

Niektóre dni w roku otrzymały nazwę związaną ze świętym, który ma szczególną moc w tym dniu, czyli imieniny. Na przykład mówi się, że coś się będzie robić w Sylwestra i każdy wie, że chodzi o dzień 31 grudnia.

W niektórych chrześcijańskich krajach Europy, nazwy dni tygodnia związane są z bóstwami astralnymi. Każdy dzień miał swoje astralne bóstwo opiekuńcze. Było 7 dni tygodnia, a Babilończycy znali 7 planet, do których zaliczali również Słońce. I tak niedziela jest dniem Słońca (niem. der Sonntag, ang. sunday), podobnie poniedziałek dniem Księżyca, sobota dniem Saturna itd.

Również nazwy miesięcy w językach zachodnich związane są z bóstwami pogańskimi. Na przykład lipiec: Łacińska nazwa Iulius została nadana na cześć Juliusza Cezara i w różnych formach została zapożyczona przez większość języków europejskich.(wikipedia, hasło lipiec) Podobnie sprawa wygląda z innymi nazwami miesięcy.

7.1.11. Bogactwo kultów pogańskich, przygniatających wiernych swą wielkością i bogactwem.

Świątynia w Starym Przymierzu miała wiele elementów wykonanych ze złota. Jednak przedmioty te nie były na pokaz. Arka Przymierza, pokryta złotem, była w Miejscu Najświętszym, w którym nikt z ludzi nie przebywał. Pozostałe przedmioty ze złota, były w Miejscu Świętym, gdzie przebywali tylko kapłani. Na dziedzińcu, dostępnym dla mężczyzn, przedmiotów ze złota nie było. Podobnie było na innych dziedzińcach.

Nowotestamentowe domy modlitwy cechowały się prostotą. Tymczasem niektóre wyznania, uważające się za chrześcijańskie, budując swoje świątynie, wzorują je na świątyniach pogańskich, tych najbardziej znanych. Cechy takich świątyń to:

- gigantomania, na przykład Bazylika św. Piotra w Watykanie, wys. 133 m, powierzchnia 23 tyś m. kw., długość 211 m, szer. 137 m. Świątynia Artemidy w Efezie, uważana za jeden z siedmiu cudów architektury świata starożytnego, przy Bazylice Św. Piotra, wygląda jak Kopciuszek: dł. 130 m, szer. 68 m, wys. dwadzieścia parę metrów. Z gigantomanią związana jest też bazylika w Licheniu Starym.

- bogactwo wnętrza, niezwykle wystawny wystrój. Kolorem rzucającym się w oczy jest kolor złoty, symbol promieni słonecznych,

- pogańska forma budowli, wzorowana na znanych formach pogańskich, takich jak bazylika, budowla na planie koła symbolizującego wizję pogańskiego świata lub na planie krzyża, wieża zaczerpnięta z biblijnego miasta Babel. Nie ma to nic wspólnego ze starotestamentową Świątynią Boga Jahwe,

- obecność ołtarza jest sprzeczna z nauką chrześcijańską zapisaną w Biblii. Ofiara Chrystusa była jednorazowa, złożona raz na zawsze(Hebr 10: 12-14). Powtarzanie tej ofiary, dyskredytuje Słowo Boże i wartość ofiary Jezusa, którą trzeba powtarzać. W Nowym Przymierzu są tylko ofiary duchowe, takie jak modlitwa, do składania których ołtarz jest niepotrzebny: 1 Ptr 2:5 wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.(BT)

- pogańskie usytuowanie świątyni względem słońca. W Świątyni w Jerozolimie, stojąc przodem do Miejsca Najświętszego, jednocześnie stało się tyłem do wschodzącego słońca. Współczesne świątynie często mają odwrotne usytuowanie, takie, aby promienie słoneczne padały na ołtarz, żeby słońce było obecne w czasie nabożeństwa. W Świątyni Boga Jahwe, promienie słoneczne nie miały prawa bytu, Świątynia nie posiadała okien. Jedynym źródłem światła była menora, siedmioramienny świecznik.

7.1.12. Unikalna pogańska liturgia.

Liturgia to forma kultu religijnego. Liturgia pogańska cechowała się unikalną formą, wyszukanymi gestami, niezrozumiałymi dla wiernych tekstami, brzmiącymi jak zaklęcia, nigdzie nie spotykanymi strojami, ozdobionymi złotymi nićmi i drogimi kamieniami, wyszukanymi akcesoriami, akustyce świątynnej, wzmacniającej śpiewy i modlitwy, kapłanami pochodzącymi z elit narodu. Wszystko to tworzyło unikalną atmosferę, charakterystyczną dla kultu bóstw pogańskich. Na przykład kapłani w starotestamentowej Świątyni, byli ubrani w całkowicie białe stroje, bo kolor biały jest biblijnym symbolem czystości. Stanowi to kontrast ze strojami kapłanów w kościołach: Powszechnym, Prawosławnym itd., podobnie jak cała liturgia.

7.2. Kłopoty Polaków z Pierwszym Przykazaniem Dekalogu.

Oficjalnie mówi się, że religia rzymskokatolicka jest wyznaniem monoteistycznym, czyli uznającym tylko jednego Boga. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna. Ilość świętych występujących w randze bogów mniejszych, jest bardzo duża i stale rośnie. Szeroko rozumiany kult świętych, stanowi kopię wierzeń pogańskich, za które Bóg karał Izraelitów i Judejczyków, tyle tylko, że dzisiaj odbywa się to na znacznie większą skalę. Święci pełnią rolę "cudzych bogów" z Pierwszego Przykazania Dekalogu. Wniosek końcowy: Pierwsze Przykazanie Dekalogu, może być w Polsce łamane na każdym kroku, a ludzie nie są świadomi tego, co tak naprawdę robią, bo są uczeni łamania tego przykazania od małego. W Polsce obowiązuje przewrotna interpretacja tego przykazania. Słowo Boże ostrzega przed przewrotnością: Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT)

8. Drugie Przykazanie Dekalogu

Pełna treść przykazania: Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań (Wj 20:4-6 BT).

8.1. Kłopoty Polaków z Drugim Przykazaniem Dekalogu.

Również w tym przypadku, stopień odstępstwa od przykazania w Polsce, wielokrotnie przewyższa to, co robili Judejczycy, którzy za swoje odstępstwo od Boga, zostali ukarani niewolą babilońską. Dla wielu chrześcijan jest rzeczą normalną, że robi się rzeźby, obrazy świętych, relikwie i święte symbole, kłania się im i służy się im. Robi się dokładnie to, czego zakazuje przykazanie! Często wizerunki te otacza się wyrafinowanym kultem. Nie rzadko mają wyjątkową moc i potrafią czynić cuda. Niektóre obrazy i figury koronuje się, nosi w procesjach, przekazuje z domu do domu w uroczystych pochodach. Drogi, którymi porusza się taka procesja stroi się kwiatami, wstążkami itp., jest to wielkie wydarzenie i wielki zaszczyt, jeżeli taka figura lub obraz, znajdzie się w czyimś domu.

8.2. Usunięcie Drugiego Przykazania z Dekalogu.

Nie budzi to żadnych wątpliwości wśród wiernych, a dlaczego? Bo wiele kościołów, podających się za chrześcijańskie, usunęło Drugie Przykazanie z Dekalogu, zabraniające tych rzeczy. Aby mieć ilość dziesięciu przykazań, ostatnie przykazanie podzielono, na dwa przykazania. W szkole uczono nas tego okaleczonego i pozbawionego logicznego sensu Dziesiątego Przykazania: „Ani żadnej rzeczy, która jego jest.” Polacy nie wiedzą, a czasami nie chcą wiedzieć, że Drugie Przykazanie Dekalogu zabrania wykonywać przedmioty kultu religijnego takie jak: obrazy, figury, krzyże, krucyfiksy, świątynie, kapliczki, relikwie itp. Nie wolno im służyć i nie wolno im się kłaniać. Takie przedmioty i takie zachowania zawsze związane były z religiami pogańskimi.

Mnie uczono na lekcji religii, że Drugie Przykazanie zostało usunięte, bo dzisiaj już nikt nie wierzy w to, że posągi, czy obrazy mogą być prawdziwymi bogami. Wtedy mnie to całkowicie przekonało. Ale chcę zwrócić uwagę na to, że przykazanie mówi o czymś zupełnie innym. Przykazanie mówi o wizerunkach bogów, a nie o samych bogach. Nie wolno robić żadnych wizerunków bogów, nie wolno im służyć i nie wolno im się kłaniać. Nie bogom, ale wizerunkom tych bogów.

8.3. Czy można być producentem przedmiotów kultu religijnego, o których mówi przykazanie?

Nasuwa się pytanie: czy można tylko wykonywać takie obrazy lub figury, o których mówi przykazanie, ale bez kłaniania się im i bez służenia im? Słowo Boże podaje przykład Jerozolimy, która za karę, ma być zburzona. Prorok Boży mówi, dlaczego, między innymi, to się stanie: Ez 22:3-4 Powiedz: Tak mówi Pan Bóg: O miasto… któreś postawiło u siebie bożki, aby się nimi plugawić; …tyś zaciągnęło winę; przez bożki, któreś postawiło, tyś sprowadziło przybliżenie twoich dni, tyś doszło do kresu swoich lat. Dlatego uczynię z ciebie przedmiot hańby przed narodami i pośmiewisko wobec wszystkich krajów.(BT) Trzeba zauważyć, że takie przedmioty Biblia nazywa bożkami, a one plugawią swoich właścicieli! W Polsce jest podobnie. Na każdym kroku można spotkać święte figury, krucyfiksy i krzyże itp. Nas uczono w szkole, że należy się kłaniać takim przedmiotom, za każdym razem, gdy przechodzimy obok nich.

8.4. Problemy Polaków z krucyfiksem.

Krucyfiks jest to krzyż z umieszczoną na nim postacią ludzką, mającą symbolizować ukrzyżowanego Chrystusa.

8.4.1. Chrystus na krzyżu ma na sobie zło całego świata.

Chrystus nie popełnił żadnego grzechu: 1 Ptr 2:22 On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu.(BT), ale wziął na siebie, na krzyżu, grzechy całego świata: 1 Ptr 2:24 On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów…(BT) O tym wiedzą niemal wszyscy. Jednak są konsekwencje tego, że Chrystus wziął na siebie nasze grzechy. Przez to stał się największym grzesznikiem w historii ludzkości. Chociaż sam grzechu nie popełnił, biorąc grzechy ludzkości na siebie, został przeklęty. To na nas, grzesznikach, spoczywało przekleństwo popełnienia grzechu, bo: Rz 6:23… zapłatą za grzech jest śmierć…(BT) To Chrystus za nas umarł i stał się tym przekleństwem. Pisze o tym Paweł: Ga 3:13 Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił - stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie (BT). Chrystus na krzyżu skupia na sobie zło całego świata. To nie jest przypadek, że wąż miedziany, którego Mojżesz umieścił na palu, jednorazowo symbolizował Chrystusa na krzyżu. A wąż jest biblijnym symbolem zła: Ap 12:9… Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię…(BT)

8.4.2. Przekleństwo krucyfiksu.

Chrystus po to umarł na krzyżu, aby uwolnić nas od zła. Tymczasem ludzie wieszają w swoich domach, w miejscu pracy, gdzie tylko się da, krucyfiksy, figury przedstawiające Chrystusa na krzyżu. Chociaż Chrystus uwolnił nas od zła, wieszając krucyfiks, wprowadzamy w swoje otoczenie i żyjemy w pobliżu tego całego zła, w pobliżu tego, co Bóg przeklął, od czego człowiek powinien być jak najdalej. Biblia zakazuje trzymać w domu to, co jest przeklęte: Pwt 7:26 Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu, gdyż byłbyś przedmiotem klątwy jak ono. Będziesz uważał to za rzecz wstrętną, obrzydzisz to sobie, jest to bowiem obłożone klątwą (BT). Biblia mówi, że wprowadzając pod swój dach to, co jest przeklęte, sami stajemy się „przedmiotem klątwy”. Krucyfiks jest przekleństwem naszych domów. Jest to Boże przekleństwo, a nie przekleństwo hierarchów kościoła, którzy kiedyś przeklinali wszystko, co się tylko da przekląć, siebie nawzajem też. Mimo takiego stanowiska Biblii, dla Polaków miniatura Chrystusa na krzyżu jest świętym symbolem i w domu jak najbardziej pożądanym. Nikt nie przejmuje się złem całego świata z tym związanym i z przekleństwem Bożym, nie mówiąc o łamaniu Drugiego Przykazania Dekalogu. Słowo Boże ostrzega przed taką przewrotnością: Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT) Siły zła pokazują swą moc. Nie mają z tym najmniejszych problemów. Ludzie święcą to, co biblijny Bóg Jahwe przeklął!

8.4.3. Wiszący na drzewie zanieczyszcza swą ziemię.

Niemal wszyscy wiedzą, że Chrystus został ściągnięty z krzyża wraz z łotrami, aby nikt nie został na noc, zawieszony na krzyżu, bo tak mówi Prawo Boże: Pwt 21:23 trup nie będzie wisiał na drzewie przez noc, lecz tegoż dnia musisz go pogrzebać. Bo wiszący jest przeklęty przez Boga. Nie zanieczyścisz swej ziemi, danej ci przez Pana, Boga twego, w posiadanie.(BT) Wiszący przez noc trup na drzewie, „zanieczyszcza” całe otoczenie! Biblia Warszawska tłumaczy ten tekst jako „kalanie ziemi, w której się mieszka”, a Biblia Gdańska używa słowa „plugawienie”. Tu nasuwa się zasadnicze pytanie: czy ktoś, kto posiada w domu krucyfiks, ściąga na noc z krzyża figurkę przedstawiającą Jezusa, aby nikt nie wisiał przez noc na drzewie tak, jak to zakazuje Słowo Boże? Może tak jest, że przez to plugawi się całe swoje otoczenie, a o to chodzi siłom zła!

8.5. Zakaz robienia relikwii ze szczątków ludzkich.

Drugie przykazanie zabrania także używania relikwii. Bóg przez Ezechiasza wypominał swojemu narodowi:… Już dom Izraela ani oni, ani ich królowie nie będą kalać mego świętego imienia… przez zwłoki swych królów…(Ez 43:7 BT).

8.6. Krzyż najstarszym, magicznym znakiem religijnym.

Krzyż był najstarszym znakiem religijnym, używanym już od początku istnienia ludzkości, posiadał magiczną moc i często był wieszany na szyi jako amulet.

Kopia Idola Cypryjskiego, figurki, której wiek szacuje się na ponad 5000 lat. Przedstawia ludzką postać z rozłożonymi ramionami, z nienaturalnie wydłużoną szyją, aby uzyskać kształt krzyża łacińskiego, z zawieszoną na szyi kopią samej siebie, która ma na sobie kolejną kopię itd. Znaleziona została w pobliżu cypryjskiej wioski Pomos. Znajduje się w Muzeum Archeologicznym Cypru w Nikozji. Noszenie amuletu na szyi, ma bardzo starą, pogańską tradycję i jest prawie we wszystkich kościołach, uważających się za chrześcijańskie, zabronione. Tymczasem krzyż łaciński, a często nawet krucyfiks, jest najczęściej noszoną ozdobą na szyi.

8.7. Krzyż jako starożytny, pogański symbol gwiazdy, boga i słońca.

Krzyż był symbolem gwiazdy, a później słońca w najstarszym piśmie piktograficznym Sumerów, a później w piśmie klinowym (drugi rysunek od góry). Najpierw był rysowany jako ośmioramienny krzyż. Ale już około 700 p.n.e. rysowano go jako krzyż czteroramienny, z przedłużonym jednym ramieniem. Dzisiaj taki krzyż nazywa się łaciński.

Krzyż, od początków istnienia cywilizacji, był symbolem gwiazdy, a później symbolem słońca. Bóg, w rozdziale uważanym za pieśń żałobną, wytyka Izraelitom: Am 5:25-26 Czyż nie składaliście Mi żertw i ofiar pokarmowych na pustyni przez czterdzieści lat, domu Izraela, a [zarazem] obnosiliście Sikkuta, waszego króla, i Kijjuna, wasze bożki, gwiazdę <waszego boga>, któreście sobie uczynili?(BT) Izraelici „obnosili bożki i gwiazdę boga”. Znakiem gwiazdy był właśnie krzyż. Niektórzy mówią, że tą gwiazdą jest gwiazda Dawida. Jednak artefakty mówią zupełnie co innego. Boga Sikkuta utożsamiano z kananejskim bogiem Baalem. Właśnie tam odnaleziono ołtarz kadzenia boga Baala.

Ołtarz kadzenia znaleziony w Kanaanie z gwiazdą kananejskiego boga Baala - czteroramienny krzyż wpisany w okrąg.

8.8. Znaki religijne w kulcie Boga Jahwe.

W starotestamentowym kulcie Boga Jahwe, nie ma żadnych materialnych znaków religijnych. Takie znaki jak znak krzyża, były cechą charakterystyczną dla religii pogańskich.

8.8.1. Nauczanie Jezusa w sprawie widzialnych znaków religijnych.

Podobnie jest w Nowym Przymierzu. Żydzi chcieli zobaczyć na własne oczy, znak Jezusa: Mt 12:38-40 Wówczas rzekli do Niego niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów: Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.(BT) Jezus odpowiada, że „żaden znak nie będzie dany”. Dodatkowo wyraża bardzo złą opinię o ludziach, którzy „żądają znaku”.

8.8.2. Jezus ustanawia niewidzialny znak chrześcijański, znak Jonasza.

Jednocześnie Jezus ustanawia znak chrześcijański, znak Jezusa, ale znak, którego nie można zobaczyć, „znak proroka Jonasza”. Okazuje się, że współcześni chrześcijanie nie interesują się tym znakiem i nie potrafią wyliczyć trzech dni i trzech nocy Syna Człowieczego „w łonie ziemi”. Gdy liczą, to wychodzi im dwa dni i dwie noce, a znak ten wypełnił się.

8.8.3. Działania zwolenników krzyża, mające charakter narzucania innym złej interpretacji Biblii.

Należy powiedzieć jeszcze o jednej rzeczy. Istnieje bardzo silna grupa zwolenników krzyża w chrześcijaństwie. Ludzi ci nie przyjmują żadnych argumentów biblijnych, ani historycznych. Ich zdaniem, interpretacja powyższego tekstu Mt 12:38-40 powinna być zupełnie inna, a mianowicie: Żydzi chcieli zobaczyć cud. Dla nich byłby to „znak od Jezusa”. Grupa ta jest tak silna, że nawet dopuszcza się czegoś, co wygląda na fałszowanie Biblii. Otóż w wielu tłumaczeniach Biblii, w rozdziale 12-tym Ewangelii Mateusza, przed rozpoczęciem 38-go wersetu jest tytuł, którego nie ma w oryginale: „Jezus odmawia znaku z nieba”.  Tytuł ten sugeruje, że Żydom właśnie chodzi o cud, a nie o "znak od Jezusa". Rozpoczęcie 16-go rozdziału tej samej Ewangelii Mateusza, poprzedzone jest takim samym tytułem: „Jezus odmawia znaku z nieba”. Trzeba powiedzieć, że rozdziały są tworem sztucznym. W oryginale ich nie ma. 15-sty rozdział kończy się wielkim cudem, gdzie Jezus nakarmił 4 tysiące osób. Zaraz potem następuje tekst: Mt 16:1 Przystąpili do Niego faryzeusze i saduceusze i wystawiając Go na próbę, prosili o ukazanie im znaku z nieba.(BT) Tu nie ma najmniejszej wątpliwości, że chodzi o jakiś cud, który byłby „znakiem z nieba”.

Zupełnie inna sytuacja jest w rozdziale 12-stym. Tam Jezus proszony jest o „znak od Ciebie”, czyli o znak od Chrystusa, czyli o znak chrześcijański. W obu przypadkach odpowiedź Jezusa jest taka sama, ale są to dwie różne sprawy. Wbrew temu, jak brzmi tytuł przed 38-mym wersetem rozdziału 12-go, Chrystus wcale nie „odmawia”, ale podaje „znak od siebie”, czyli znak chrześcijański. Ale jest to znak niewidzialny dla oczu, jak to chcieli Żydzi zobaczyć, znak Proroka Jonasza.

8.9. Obrazoburstwo.

W VII wieku powstał islam. W krótkim czasie rozprzestrzenił się na olbrzymie obszary. Chrześcijanie zaczęli zastanawiać się, dlaczego Bóg błogosławi islamistom, a nie chrześcijanom. Zauważyli, że muzułmanie zachowują Drugie Przykazanie Dekalogu, które w chrześcijaństwie, zostało usunięte: Pwt 4:15-16 Pilnie się wystrzegajcie… abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety(BT).

8.9.1. Przywrócenie Drugiego Przykazania Dekalogu.

W roku 726, cesarz bizantyjski Leon III, nakazał przywrócenie Drugiego Przykazania Dekalogu. Zaczęto usuwać obrazy i figury ze świątyń i z miejsc publicznych. W Kościele Prawosławnym rozpoczął się ruch religijny, nazwany obrazoburstwem lub ikonoklazmem. W 754 roku został zwołany Sobór w Hierei, który oficjalnie przywrócił usunięte wcześniej przykazanie.

8.9.2. Działania przeciwników obrazoburstwa.

Jednak ruch ten, od początku, miał wielu zagorzałych przeciwników. Kiedy doszli do władzy, w 787 roku został zwołany II Sobór do Nicei. Drugie Przykazanie Dekalogu zostało powtórnie usunięte. Później ruch obrazoburców uaktywniał się, jednak zawsze zwyciężała grupa przeciwników. Dopiero Reformacja w XVI wieku, przywróciła Drugie Przykazanie Dekalogu, ale tylko w kościołach protestanckich i to nie wszystkich.

8.9.3. Słowo „obrazoburstwo” w języku polskim.

Najciekawsze jednak jest to, że w Polsce, kraju uważającym się za chrześcijański, słowo „obrazoburstwo” weszło do codziennego słownika. Przywrócenie Drugiego Przykazania Dekalogu, czyli obrazoburstwo, dzisiaj oznacza występowanie przeciwko powszechnie szanowanym wartościom i określa najgorsze cechy, takie jak: bunt, herezja, opór, rewolta, zbezczeszczenie, bluźnierstwo, inwektywa, oszczerstwo, pohańbienie, profanacja, szyderstwo, świętokradztwo, zbezczeszczenie, zhańbienie, znieważanie (Internetowy Słownik Synonimów Języka Polskiego). To rzuca głęboki cień na polskie chrześcijaństwo i jest jakby podkreśleniem groźby biblijnej: Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT)

8.10. Uczmy się na błędach Narodu Wybranego.

Judejczycy zaczęli brać przykład z ludów sąsiednich i zrobili sobie wizerunki, którym służyli: Ez 20:32… Oto co mówicie: Będziemy jak narody, jak plemiona z innych krajów służyć drewnu i kamieniowi.(BT) Dla Boga były one ohydne: Ez 7:20 Ich drogocenna ozdoba posłużyła im ku pysze i z niej uczynili sobie swoje ohydne obrazy, swoje bożki. Dlatego zamienię je dla nich w nieczystość (BT). Bożki te zdobyły ich serca: Ez 14:3 Synu człowieczy, mężowie ci wprowadzili do serca swoje bożki i postawili przed sobą to, co było dla nich sposobnością do grzechu. …(BT). Bóg Jahwe ostrzega przed kontynuacją takich działań: Ez 6:6 Gdziekolwiek byście tylko mieszkali, miasta opustoszeją, a wyżyny zniszczeją, tak że wasze ołtarze zostaną opuszczone i zniszczone, bożki wasze zdruzgotane i porozbijane, a wasze stele słoneczne połamane w kawałki, a dzieła wasze unicestwione (BT). Wyrok został wykonany: Ez 36:18 Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu…  bożków, którymi go splugawili (BT).

8.11. Tragiczne skutki usunięcia Drugiego Przykazania Dekalogu, dla osób wierzących.

W punkcie 1.1. opisany jest biblijny zakaz wprowadzania nawet drobnych zmian do Dekalogu. Tu mamy do czynienia z całkowitym usunięciem całego przykazania. Ktoś, kto to zrobił, praktycznie skazuje na potępienie wszystkich tych, którzy go słuchają. Ale bowiem nauka Boża mówi: Jk 2:10 Choćby ktoś przestrzegał całego Prawa, a przestąpiłby jedno tylko przykazanie, ponosi winę za wszystkie.(BT) Zauważmy, Słowo Boże mówi, że taki człowiek będzie osądzony tak, jakby był: mordercą, złodziejem, cudzołożnikiem itd., wszystko razem, jakby przekroczył wszystkie przykazania. Po prostu jest niemoralny. Człowiek taki, według przytoczonego wersetu biblijnego, nie ma żadnych szans na zbawienie! Niestety, to dotyczy wszystkich naszych przodków, którzy nie mieli szans na zachowywanie Drugiego Przykazania Dekalogu. W Kościele Katolickim nigdy tego przykazania nie było.

Brak Drugiego Przykazania w Dekalogu powoduje, że w szkole zachęcano nas, aby mieć w swoim domu takie zakazane wizerunki, aby się im kłaniać, aby się przed nimi modlić. Wręcz uczono nas, że każdy katolik, polski patriota, musi mieć w domu takie przedmioty. Znowu należy przypomnieć przestrogę Bożą: Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT)

9. Trzecie przykazanie:

Pełna treść przykazania: Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20:7 BT).

9.1. Jak nazywa się biblijny Bóg Najwyższy?

Nie da się "wzywać imienia Bożego do czczych rzeczy", jeżeli nie zna się tego imienia. Przez 11 lat nauki religii w szkole nikt nie nauczał nas imienia Bożego, Jahwe. Często modliliśmy się Modlitwą Pańską "Ojcze nasz...", w której mówimy: "święć się imię Twoje", a jednocześnie nie znaliśmy tego imienia. Jest to kolejnym wyznacznikiem poziomu nauki religii chrześcijańskiej w szkołach. Bóg ma kilka imion, ale Jahwe jest najważniejsze, bo tak się przedstawił Mojżeszowi (Wj 3:14), a znaczy ono JESTEM. Są też inne imiona Boga Jahwe, ale są lekceważone.

9.2. Tylko Bóg jest naszym duchowym ojcem.

Chrystus zakazał zwracać się do ludzi, tytułując ich „ojcze”: Mt 23:9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie.(BT). Jest to spowodowane tym, że Ojciec, to jedno z imion samego Boga Jahwe. Wystarczy sobie przypomnieć modlitwę, każdemu dobrze znaną: Mt 6:9 Ojcze nasz, który jesteś w niebie… (BT) Chrześcijanie mogą mieć tylko jednego Ojca duchowego, biblijnego Boga Jahwe.

Apostoł Paweł, nauczając Ewangelii, uważał się za ojca duchowego ludzi, których nawracał, ale nigdy nikomu nie kazał, aby zwracać się do niego "ojcze".

9.2.1.  Kto ma wieku ojców, pochodzi z matki wszetecznicy.

Z tego zagadnienia wyłania się ciekawa interpretacja symbolów biblijnych. Jeżeli ktoś ma wielu ojców duchowych, czyli ludzi, którzy chcą, aby zwracać się do nich „ojcze”, to jest to tylko możliwe w przypadku matki wszetecznicy. W symbolice biblijnej Kościół Boży przedstawiony jest w symbolu  dziewicy. Paweł pisze: 2 Kor 11:2 Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.(BT) Natomiast kościół odstępczy Biblia przedstawia w symbolu wszetecznicy: Ap 17:3-6… I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej… A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu. A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi". I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa...(BT) Z powyższych tekstów wynika, że jeżeli ktoś zwraca się do swojego kapłana „ojcze”, to najprawdopodobniej jest członkiem kościoła odstępczego.

9.3. Tylko Bóg może być Ojcem Świętym.

Również imię „Ojciec Święty” zarezerwowane jest w Biblii wyłącznie dla Boga  Jahwe i zostało użyte przez Pana Jezusa, naprawdę w wyjątkowej chwili, w czasie modlitwy, tuż przed pojmaniem i skazaniem na śmierć. W tej trudnej dla siebie chwili, Chrystus modli się o swoich uczni, o swój Kościół, nazywając Boga Ojcem Świętym: Jn 17:11… Ja idę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.(BT) Jest wielu ludzi, znających tą, tak zwaną „Modlitwę Arcykapłańską”, którzy uważają, że nazywanie jakiegoś człowieka „Ojcem Świętym”, jest nieprzyzwoite.

9.4. Gdy ludzie, podający się za chrześcijan, robią złe rzeczy, to bezczeszczą imię Boże.

Niektóre kościoły zabierają głos w sprawach politycznych, gospodarczych, wojskowych itp. Jest to sprzeczne z nauką biblijną: Mt 6:24 Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.(BT) Mammon to bożek pieniądza, uosobiony również z powodzeniem i władzą. Często efektem tych działań jest zgorszenie ludzi, którzy bluźnią imieniu Bożemu, bo sądzą, że odpowiedzialność za działania tych osób spada na Boga Jahwe, bo to jest Jego lud. Apostoł Paweł zwraca uwagę na ten problem: Rz 2:24 Z waszej to bowiem przyczyny - zgodnie z tym, jest napisane - poganie bluźnią imieniu Boga.(BT)

Judejczycy przedstawiali się jako lud Boży. Jednak niemoralne ich czyny budziły zgorszenie wśród ludów sąsiednich. Bóg mówi: W ten sposób przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy mówiono o nich: To jest lud Pana… (Ez 36:20 BT) Podobnie jest dzisiaj w Polsce. Ludzie, sprawujący władzę, którzy chętnie mówią o tym, że są chrześcijanami, katolikami, nie chcą wpuścić do Polski uchodźców, których wygnała wojna z ojczystego kraju. Budzi to zgorszenie w całej Europie i będzie najprawdopodobniej przyczyną sankcji.

Łamanie przykazań i kult szczątków ludzkich, zwanych relikwiami obraża imię Boże: Ez 43:7 …Już dom Izraela ani oni, ani ich królowie nie będą kalać mego świętego imienia przez swe wiarołomstwa oraz przez zwłoki swych królów jak również przez kult wyżyn,(BT)

9.5. Wartości chrześcijańskie.

W powszechnym użyciu jest zwrot „wartości chrześcijańskie” dla nauk, które z Biblią nie mają nic wspólnego, a często są zaprzeczeniem nauk biblijnych. To wypacza wiedzę o Bogu Jahwe i sprawia, że ludzie Go nie znają. Jezus skarży się: Jn 16:2-3 Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie.(BT). Brak wiedzy biblijnej powoduje, że niektórzy bezkarnie czynią złe rzeczy w imieniu Boga, bezczeszcząc jego święte imię: Rz 2:23 Ty, który chlubisz się Prawem, przez przekraczanie Prawa znieważasz Boga.(BT) W Polsce takie zjawisko jest widoczne na każdym kroku. Wygląda na to, że ci, którzy najgłośniej krzyczą, że Dekalog musi być zachowywany, nie mają najmniejszego zamiaru sami go przestrzegać!

10. Czwarte Przykazanie Dekalogu:

Pełna treść przykazania: 2 Moj. 20:8-11 Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, Ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.(BW)

10.1. Dwa wyrazy określające cotygodniowe święto Boga Jahwe, pamiątkę stworzenia.

W Polsce wprowadzono drugi, podobnie brzmiący wyraz, na określenie „sabatu”. Tym wyrazem jest słowo „szabat”. Oba te wyrazy znaczą dokładnie to samo. Dowodem jest brzmienie czwartego przykazania, z protestanckiej Biblii Warszawskiej, gdzie nie występuje słowo „szabat”, ale „sabat”. W Biblii Tysiąclecia, w miejscach, w których Biblia Warszawska używa słowa „sabat”, jest słowo „szabat”.

10.1.1.     Sabat jest poświęcony i błogosławiony przez Boga Jahwe.

Bóg wyróżnił dzień sabatu, poświęcił go i pobłogosławił mu, jako pamiątkę stworzenia: Rdz 2:3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.(BT) Ta myśl znalazła się również na Pierwszej Tablicy Kamiennej, w treści Czwartego Przykazania Dekalogu: „Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go” (2 Moj. 20:11). Biblia Tysiąclecia pisze: ...uznał go za święty.(Wj 20:11) Biblia podaje, że tekst ten został napisany osobiście przez Boga Jahwe: Wj 31:18 Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym.(BT) Ten siódmy dzień to nasza sobota. Ma to odbicie w nazwach dni tygodnia. Jeżeli środę, potraktujemy jako środek tygodnia, to sobota będzie dniem siódmym.

10.1.2.      Najgorsze skojarzenia związane ze słowem „sabat”.

Wielu ludzi uważa, że tylko „szabat” jest święty i błogosławiony, a „sabat” jest zlotem czarownic i diabłów, najczęściej na Łysej Górze i to w nocy. Źle to świadczy o Polakach, jako chrześcijanach, że „święty i błogosławiony sabat” powszechnie się tak źle kojarzy. Dlatego trzeba kolejny raz przytoczyć słowa proroka: Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT)

10.1.3.          Wątpliwa moralność chrześcijańska polskich elit.

W polskich elitach panuje coś, co można nazwać spiskiem przeciw biblijnemu Bogu Jahwe. W Słowniku Języka Polskiego PWN, wyraz „sabat” jest tłumaczony tylko jako: «w wierzeniach ludowych: nocne spotkanie czarownic w odludnym miejscu». W haśle tym brak jakiejkolwiek wzmianki, że jest to święto nakazane przez Dekalog, że jest to dzień święty i błogosławiony dla chrześcijan, który, według Biblii, należy obchodzić od zachodu słońca w piątek, do zachody słońca w sobotę. W haśle "szabat" brak jest wzmianki o siłach zła, o tym, że jest to pamiątka stworzenia, obchodzenie której jest nakazane przez Dekalog, a jest informacja o świętym dniu dla  judaizmu. A słowniki nie piszą ludzie przypadkowi, ale osoby z najwyższym tytułem naukowym, profesorowie. Jest to kolejny dowód na to, że moralność profesorów w Polsce, budzi poważne wątpliwości. Nie dbając o własne imię, realizują polecenia innych osób i są źródłem zamieszania. Biblijnym symbolem zamieszania jest Babilon, w którym obok religii pogańskich, sprawowany był kult Boga Jahwe. Król Babilonu mówi: Dn 3:95-100 Nabuchodonozor powiedział na to: Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim. Dlatego wydaję rozkaz, by bez względu na przynależność narodową, rodową czy język, każdy, kto by wypowiedział bluźnierstwo przeciw Bogu Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, został rozerwany w kawałki, a dom jego żeby stał się rumowiskiem. Bo nie ma innego Boga, który by mógł zapewnić ratunek, jak Ten… Król Nabuchodonozor do wszystkich narodów, pokoleń, języków, mieszkających po całej ziemi: …Spodobało mi się oznajmić znaki i cuda, jakie Najwyższy Bóg dla mnie uczynił. Jak wielkie są Jego znaki, jak potężne Jego cuda! Jego królestwo jest wiecznym królestwem, a panowanie Jego przez wszystkie pokolenia.(BT) Kolejny raz nasuwa się Boże ostrzeżenie:Iz 5:20 Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem…(BT)

10.2. Poważna zmiana Czwartego Przykazania Dekalogu.

Wiele kościołów, podających się za chrześcijańskie, zmieniły Czwarte Przykazanie Dekalogu, a poświęcony i błogosławiony przez Boga Jahwe, siódmy dzień tygodnia, sabat, zmieniły na pierwszy dzień tygodnia, niedzielą, pogański dzień słońca. Gnostycy niedzielę nazywają ósmym dniem tygodnia, bo ósma sfera jest sferą doskonałości, gdzie mieszkają bogowie i ludzkie dusze. Chrystus bardzo dosadnie wypowiadał się o tych, którzy zmieniają treść Przykazań Dekalogu (patrz punk 1.1). Tym samym można powiedzieć o takich ludziach to samo, co Ezechiel mówił o Judejczykach: Ez 22:8 Szargasz moimi świętościami i bezcześcisz moje szabaty (Ez 22:8 BT).

10.3. Dwa rodzaje sabatów (szabatów).

Trzeba wiedzieć, że są dwa rodzaje sabatów. Słowo Boże mówi o "czasach świętych Pana", które są własnością Pana, nazywane są "moimi czasami świętymi" i ma na myśli święto siódmego dnia tygodnia i drugi rodzaj sabatów, "czasy święte dla Pana", które są "naszymi sabatami". Są to święta ruchome, nie związane z żadnym dniem tygodnia. Podział ten można zauważyć w: Kpł 23:2-4 ...Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać w tym dniu żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.(BT) Bóg podkreśla, że są to Jego sabaty, czyli "czasy święte", że jest ich właścicielem. Są one z góry wyznaczone i nie trzeba ich specjalnie wyznaczać. Zawsze wypadają w siódmy dzień tygodnia. Dalszy tekst mówi o innym rodzaju sabatów, które są "dla Pana", a które muszą być dopiero wyznaczone. To są nasze, ludzkie sabaty, ustanowione "dla Pana", a wyznaczane od pierwszego nowiu, po równonocy wiosennej, rozpoczynającym nowy rok: Kpł 23:4-5 Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca... (BT) To o tych sabatach Bóg w pewnym momencie mówi: Iz 1:13-14 Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań - nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Waszych nowiów i świąt nienawidzi moja dusza, stały mi się ciężarem...(BW) W przeciwieństwie do "moich czasów świętych", Bóg nazywa je "waszymi świętami". Były one tylko cieniem Kościoła Nowego Przymierza. Gdy przyszedł Chrystus, cienie stały się rzeczywistością i świąt tych nie trzeba już zachowywać: Kol 2:16-17 Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu. Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa.(BT) Boże sabaty, opisane w Czwartym Przykazaniu Dekalogu, są święte i błogosławione, a żadnemu człowiekowi nie wolno ich zmieniać. Trzeba umieć odróżniać "moje sabaty" od "waszych sabatów".

10.4. Przyczyny zmiany treści Czwartego Przykazania Dekalogu.

Są dwie główne przyczyny zmiany treści Czwartego Przykazania Dekalogu. Pierwsza związana jest z olbrzymim wpływem pogańskich kultów solarnych, które w IV wieku obowiązywały wśród elit Cesarstwa Rzymskiego. Gdy elity zdobyły władzę w Kościele Powszechnym, a uczynił to siłą Damazy w 366 roku, ich religia wyparła nauki chrześcijańskie. Drugą przyczyną były nauki gnostyków, będących pod wpływem astrologii babilońskiej i filozofii Platona, niezwykle popularnych wśród ówczesnych elit.

11. Milczenie środków masowego przekazu.

Żyjemy obecnie w wolnym kraju, w którym istnieją wolne środki masowego przekazu. Wszystko wskazuje na to, że ci, którzy decydują o programach, nie chcą się narażać, coraz silniejszemu i niezwykle hałaśliwemu lobby kościelnemu w Polsce i zakazują poruszania tematów związanych z doktrynami religijnymi Kościoła Powszechnego. Większość tych tematów nadaje się na pierwsze strony gazet. Zauważyłem, że jeżeli któryś z rozmówców porusza temat doktryn Kościoła Katolickiego, to prowadzący rozmowę, natychmiast ten temat zmienia. Tym sposobem Polacy są pozbawieni prawa do elementarnych informacji w sprawach chrześcijaństwa. Przykładem tego są przykazania z Pierwszej Tablicy Dekalogu, które interpretuje się dokładnie odwrotnie. Przykazanie, które zakazuje czegoś, jest interpretowane tak, że trzeba to robić, przykazanie, które mówi, że trzeba coś robić, jest tłumaczone tak, że nie wolno tego robić. Takie zachowanie Biblia nazywa przewrotnością. Tym samym wypełnia się proroctwo apostoła Pawła: Dz 20:29-30 Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.(BT)

Słowo Boże przewidziało taką sytuację i nakazuje swoim wyznawcom szukać samemu prawdy biblijnej: Mt 7:7… szukajcie, a znajdziecie...(BT) Słowa „szukajcie, a znajdziecie”, weszły do potocznego języka Polaków, ale mało kto zdaje sobie sprawy z ich znaczenia, że chodzi o osobiste docieranie do prawdy biblijnej.

12. Fałszywi prorocy.

Słowo Boże w wielu miejscach ostrzega przed fałszywymi prorokami, którzy głosić będą z mocą, pogańskie nauki: Mt 24:24 Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeśli to możliwe, także wybranych.(BT) Jednak Biblia podaje sposób rozpoznawania ich: Mt 7:15-16 Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi?(BT) W Polsce działa rozgłośnia powszechnie uważana za chrześcijańską, która, w opinii wielu ludzi, jest źródłem nienawiści sianej na całą Polskę. To o takich owocach mówi powyższy tekst. Najdziwniejsze jest to, że oni wcale nie ukrywają tego, że głoszą innym swoje własne nauki.

13. Ojcowie Kościoła.

Każą siebie i innych nazywać „ojcami” lub „ojcami Kościoła”, co powoduje, że tak naprawdę, ludzie, którzy to robią, odrzucają swojego Ojca duchowego, biblijnego Boga Jahwe, bo można mieć tylko jednego ojca. Jezus nauczał: Mt 23:9 Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. (BT) Nazywanie ojcami i słuchanie tych, którzy każą nazywać się ojcami Kościoła, jest buntem przeciwko Bogu Ojcu i odwracaniem się od Bożego Prawa. Jezus, który jest również prorokiem przepowiedział to: Jn 5:43 Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli.(BT) To proroctwo wypełniło się. Polacy nie chcą znać biblijnych nauk, które są naukami chrześcijańskimi. Tytuł „ojciec kościoła” wskazuje, że ludzie ci otwarcie przyznają się do tego, że mówią we własnym imieniu, a ich nauka jest różna od nauk biblijnego Boga Ojca.

14. Dlaczego w Polsce obowiązuje przewrotna wykładnia przykazań Pierwszej Tablicy Dekalogu?

Pytanie to zawsze mnie dręczyło i długo nie mogłem znaleźć na nie racjonalnej odpowiedzi. Bo to brzmi absurdalnie, że młodzi ludzie wybierają trudną drogę życiową, aby wyuczyć się na księdza i głosić Ewangelię, po czym przekazują wiernym zupełnie zniekształcone Słowo Boże, zniekształcone do tego stopnia, że według Biblii (Jk2:10), przekreśla to wszelkie szanse na życie wieczne, co jest podstawowym celem każdego chrześcijanina. Jedną przyczyną, na pewno jest kult słońca, niezwykle popularny w Cesarstwie Rzymskim w czasach tworzenia się doktryny katolickiej. Ale taka odpowiedź jest niewystarczająca.

Dopiero lektura książki Alana Knighta „Kryzys pierwotnego chrześcijaństwa”, ukazała całą sprawę w nowym świetle.

14.1. Gnoza.

Przyczyną całego zamieszania jest starożytna gnoza, wiedza, która wywodzi się z astrologii babilońskiej, a przez Platona prowadzi do Aleksandrii i Rzymu. Jest wiele wersji gnozy. Zajmę się tą, najbardziej znaną. Uczony aleksandryjski Ptolemeusz w oparciu o gnozę, ustanowił system geocentryczny, który zakłada, że Ziemia jest centrum Wszechświata: wokół Ziemi krąży siedem planet. (Do planet zaliczano Słońce i Księżyc)… Wierzono, że planety i gwiazdy krążą wokół Ziemi po koncentrycznych, współosiowych orbitach. Orbity te wyznaczają warstwy przestrzeni lub sfery, które oddzielają odległe Królestwo Gwiazd od Ziemi. Królestwo Gwiazd jest ósmą sferą, której symbolem jest liczba osiem. Siedem symbolizowało królestwo siedmiu planet – przestrzeń między niebem a Ziemią… W kulturze hellenizmu liczba siedem reprezentowała to, co złe i negatywne, miała związek z chaotycznym światem materii. Osiem symbolizowało boskość, nieśmiertelność, doskonały porządek i harmonię niebios. Poglądy takie wynikały z obserwacji ruchu planet i gwiazd… ruch gwiazd był uporządkowany i niezmienny. Dlatego niebiosa postrzegano jako obszar doskonałej, boskiej harmonii… takie miejsce musiało mieć związek z nieśmiertelnością. Obserwując przestrzeń, która znajdowała się pod gwiazdami, greccy uczeni doszli do oczywistego wniosku, ze porządek i harmonia ulegają stopniowej degradacji, im bliżej Ziemi, tym gorzej. Pod gwiazdami są planety, lecz ich orbity są nieregularne. Sama Ziemia jest już miejscem ciągłych zmian, konfliktów i chaosu… Przestrzeń poniżej orbity Księżyca, w której unosi się Ziemia, uznano za królestwo pierwotnych, demonicznych mocy, które kontrolują życie ludzi. Dla kontrastu Królestwo Gwiazd i niebiosa, to miejsce, gdzie mieszka Bóg. Tam panuje doskonałość… Według hellenizmu dusza ludzka pochodzi z nieba. Stamtąd zstępuje na Ziemię i zostaje uwięziona w ludzkim ciele. Grecy, uwięzienie duszy w materialnym świecie, często wiązali z ideą reinkarnacji. Zbawienie polegało na przerwaniu łańcucha reinkarnacji… wyzwolić się z egzystencji w ludzkim ciele i wrócić do… nieba… Według filozofii Platona Bóg, podobnie jak dusza, jest eteryczny i niewidzialny… Każda gwiazda jest domem jednej ludzkiej duszy… Dusza w ciele człowieka prowadzi życie, które jest o wiele mniej czyste i doskonałe od tego w boskiej rzeczywistości nieba. Jeśli uda się jej pokonać emocje i namiętności, stanie się znów doskonale czysta i powróci do swojej macierzystej gwiazdy… Negatywne postrzeganie planet i materialnego świata pojawiło się później, w pierwszych wiekach naszej ery, w wierzeniach chrześcijańskiej gnozy… Grecki filozof Heraklit dodał do myśli Platona ważną ideę: dusza ludzka składa się z tej samej substancji co niebiosa… Dlatego dusza jest … nieśmiertelna. (Kryzys Pierwotnego Chrześcijaństwa, Alan Knight, Duch Czasów 2014, str 16-20)

Układ Geocentryczny Ptolemeusza. Do siedmiu doskonale przeźroczystych sfer, przymocowanych jest siedem planet. Ósma sfera z gwiazdami, sfera doskonałości, tworzy niebo, gdzie przebywają bogowie i dusze ludzkie. Obrót sfer powoduje przemieszczanie się planet i gwiazd. Pod Ziemią znajduje się maszyneria poruszająca sferami.

Podboje Aleksandra Wielkiego spowodowały rozprzestrzenianie się i dominację kultury i religii greckiej na całym ówczesnym świecie, łącznie z Cesarstwem Rzymskim. Idee te szczególnie znane były w miastach i wśród elit. Aleksandria stała się światowym centrum kultury, nauki, a także religii.

Gdy pojawiło się chrześcijaństwo, w hellenizmie istniał już pogląd, który mówił, że aby osiągnąć zbawienie, należy odrzucić materialny, zły świat, a zwłaszcza jego Stwórcę, żydowskiego, biblijnego Boga Jahwe i Jego religię: …według gnostyków, świat nie został stworzony przez Najwyższego Boga Ojca, który jest w niebie, lecz przez jego odległą emanację – demiurga, którego gnostycy utożsamiali z Bogiem Starego Testamentu – Jahwe. Według nich, jest on złą istotą, która wprowadza ludzi w błąd. Kłamie, gdy twierdzi, że jest najwyższym Bogiem. Ludzie powinni za wszelką cenę uwolnić się od niego i odrzucić jego fałszywą religię. Religia Starego Testamentu jest zła i fałszywa… Wielu gnostyków ceniło pisma Pawła, ponieważ apostoł pisał czasem o wewnętrznej duchowości… Oczywiście ich poznanie było bardziej duchowe, lepsze i przewyższało wcześniejsze objawienie… swoją własną interpretacją chrześcijaństwa i nauk Nowego Testamentu tłumaczyli tym, że otrzymują osobiste, wyjątkowe objawienia. (Kryzys Pierwotnego Chrześcijaństwa, Alan Knight, Duch Czasów 2014, str 39) W dzisiejszych czasach ludzie też otrzymują objawienia od samego Boga, a Kościół Powszechny uznaje je.

Z czasem gnostycy zaczęli nauczać, że wolno grzeszyć, a nawet trzeba, gdyż do zbawienia potrzebna jest tylko gnoza, czyli wiedza. Należy tylko zniszczyć biblijnego Boga Jahwe: Aby uwolnić się od złego Boga, stwórcy materialnego świata, należy w napastliwy i agresywny sposób ubliżać mu i jego aniołom, na przykład poprzez umyślne łamanie jego prawa… należy grzeszyć bez ograniczeń, gdyż to przyśpiesza proces zbawienia (Kryzys Pierwotnego Chrześcijaństwa, Alan Knight, Duch Czasów 2014, str 44-45)

Konsekwencją takiej ideologii było to, że gdy gnoza weszła do Kościoła, tylko ci, którzy byli u sterów władzy, mieli prawo do interpretacji tekstów biblijnych i Dekalogu. To ci ludzie stali się ojcami Kościoła. Aby nie było zamieszania, w późniejszych czasach Biblia znalazła się na Indeksie Ksiąg Zakazanych. Do dnia dzisiejszego nie zaleca się indywidualnej lektury Słowa Bożego.

Podobną postawę można zaobserwować w obecnym czasie u polskich polityków, którzy pochodzą z tego samego środowiska. Rządzący uważają, że mają wyłączne prawo do interpretacji Konstytucji, która jest taką Biblią dla sprawujących władzę i nikt nie ma prawa podważać ich wykładni. I chociaż Dekalog został zmieniony, mówią: Konstytucja to nie Dekalog, żeby nie wolno jej było zmieniać! Nikt z dziennikarzy tego nie zauważył.

14.2. Niszczenie biblijnego Boga Jahwe.

W praktyce wyglądało to w ten sposób, że atakowano wszystko, co łączyło się z Bogiem Jahwe:

- przestano używać biblijnego imienia Jahwe. W większości tłumaczeń Biblii, imię to zostało usunięte,

- odrzucono cały Stary Testament, który jest Jego religią,

- zaczęto prześladować Jego Naród Wybrany Starego Testamentu, to jest Żydów, również lud Boży Nowego Przymierza, często nazywając ich heretykami, a także muzułmanów, których bogiem jest ten sam Bóg Abrahama, nazywany Allachem. Wszyscy oni do dnia dzisiejszego są ludźmi gorszego sortu,

- odrzucono Dekalog, który jest Jego Prawem Moralnym. Niektóre kościoły nauczają, że Dekalog nie obowiązuje chrześcijan, bo został przybity do krzyża. Aby to udowodnić, posługują się przewrotną interpretacją Kol 2:14. Głoszą, że obowiązują tylko te przykazania, które powtórzył w swym nauczaniu Jezus,

- wprowadzono przewrotną interpretację przykazań Pierwszej Tablicy Dekalogu, która określa obowiązki człowieka w stosunku do Boga Jahwe,

- Jego jedyne święto z Czwartego Przykazania, pamiątkę Dzieła Stworzenia, sabat, przedstawiano jako święto sił zła i zamieniono je na święto pierwszego dnia tygodnia niedziele, dzień poświęcony bogu Słońce, na święto ósmego dnia tygodnia, symbolizujące ósmą sferę, czyli niebo,

- wiele innych Jego nakazów i zakazów interpretowano przewrotnie,

- Jego Syna, Jezusa, zaczęto przedstawiać w hańbiącej Go sytuacji, odpowiedzialnego za grzechy całego świata, przeklętego, ośmieszonego, nagiego i zawieszonego wysoko na krzyżu, a nie jako Tego, który zwyciężył śmierć przez swoje zmartwychwstanie (Hbr 2:14),

- zaczęto składać rodzaj krwawej ofiary z Jego Syna, w świątyniach podrzędnych bóstw i jeść ciało Syna i pić Syna  krew (Eucharystia). Patrz punkt 7.1.6.1.

- zaczęto podważać autorytet Słowa Bożego, które mówi, między innymi, że ofiara Chrystusa miała być, według Biblii, doskonała i jednorazowa. Msza święta, a w niej: ofiarowanie, przemienienie i komunia, jest dowodem na to, że ofiara Chrystusa wcale nie jest doskonała, ani jednorazowa, jak to jest opisane w Słowie Bożym i trzeba ją powtarzać każdego dnia.

- i inne.

14.3. Krótka historia kontaktów gnozy z chrześcijaństwem.

Gnostycy uaktywnili się w I wieku, jednak apostołowie rozpoznali ich i wskazywali jako przykład fałszywych proroków. Ciekawie charakteryzuje ich Łukasz, opisując kontakty Pawła z nimi. Przedstawia ich jako ludzi bezwzględnych, dążących do celów za wszelką cenę: Dz 9:29 Przemawiał też i rozprawiał z hellenistami, którzy usiłowali go zgładzić.(BT) Jan ostrzega przed nimi, bo wśród gnostyków pojawiła się nauka, że Jezus nie był człowiekiem: 1 Jn 4:1-3 Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie. Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Każdy zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga; i to jest duch Antychrysta, który - jak słyszeliście - nadchodzi i już teraz przebywa na świecie.(BT)

W czasach apostolskich gnostycy musieli opuścić młody Kościół i zakładali własne grupy religijne, głównie w Aleksandrii i Rzymie.

W IV wieku, elity Aleksandrii i Rzymu, zawarły sojusz i wywalczyły sobie władzę w Kościele. Tą drogą geocentryzm, a z nim gnoza, znalazły się w Kościele i stały się fundamentem wierzeń chrześcijańskich. Biblijny Bóg Jahwe i to, co było z Nim związane, zostało z Kościoła usunięte. Jednak gnoza była nauką tajną, przeznaczoną wyłącznie dla elit, potomków tych, którzy dawniej rządzili całym światem. Wraz z mitraizmem, pogańskimi kultami żeńskimi i innymi wierzeniami, gnoza stała się fundamentem nauk Kościoła Powszechnego. Ojcowie Kościoła, często w sposób przewrotny, interpretowali teksty biblijne. Gnostycy zaczęli działać w Kościele i tak się tam zadomowili, że już w V wieku zniknęły wszystkie oficjalne ugrupowania gnostyckie, zewnętrzne.

14.4. Dlaczego Kopernik nie mógł ogłosić swojej teorii?

Heliocentryzm Kopernika nie mógł być ogłoszony za życia astronoma, bo niezwykle boleśnie uderzał w fundamenty gnozy. Trzeba jednak powiedzieć, że niektórzy uczeni Kościoła, potrafili, za pomocą geocentryzmu Ptolemeusza, przewidywać zaćmienia Słońca, co było dla nich, ostatecznym i niepodważalnym dowodem na słuszność tej teorii. Nauka Kopernika wywracała wszystko do góry nogami. Aby jego dzieło miało szanse ostania się, dano mu tytuł zaczerpnięty z geocentryzmu Ptolemeusza: "O obrotach sfer niebieskich". Zauważmy, że heliocentryzm nie jest sprzeczny z naukami zawartymi w Biblii, jak to się jeszcze dzisiaj próbuje mówić. Kłopoty heliocentryzmu nie skończyły się na Koperniku. Później nie było lepiej. Galileusz musiał się wyrzec swoich poglądów, aby ratować życie. Geocentryzm był tak ugruntowany w duchowieństwie, że nawet Luter potępił Kopernika.

14.5. Znaczenie Soboru w Nicei w 325 roku.

Punktem zwrotnym w dziejach Kościoła był Sobór w Nicei w 325 roku. Zmieniono organizację Kościoła. Najważniejszym ośrodkiem chrześcijaństwa została ustanowiona Aleksandria. Stało się tak, na podstawie decyzji pogańskiego cesarza, Konstantyna Wielkiego, który wprowadził nowy podział administracyjny Kościoła, wzorowany na administracji rzymskiej. W Kanonie 6 uchwał soborowych, wyznaczył biskupa Aleksandrii, jako osobę najważniejszą w Kościele. Ustanowił tak zwaną precedencję, która określała kolejność ważności w Kościele. Tak to zostało zapisane: „Kanon 6. O precedencji niektórych stolic…
Starożytny zwyczaj niech będzie zachowany w Egipcie, Libii i Pentapolis, zgodnie z którym biskup aleksandryjski posiada władzę nad tymi wszystkimi prowincjami, tak jak i biskupowi Rzymu przysługuje podobny zwyczaj. Podobnie ma się rzecz w odniesieniu do Antiochii i innych prowincji: niech będzie zachowywane w Kościołach pierwszeństwo wynikające ze starszeństwa…” (Kanon VI uchwał Soboru Nicejskiego 325 rok) Ustanowiona precedencja wynika z kolejności podanych ośrodków: najważniejsza jest Aleksandria, potem Rzym i Antiochia. Działalność aleksandryjskich ojców kościoła w IV i na początku V wieku, potwierdza przewodnią ich rolę w Kościele Powszechnym. Dopiero Sobór w Konstantynopolu w 381 roku, zmienił precedencję i najważniejszym ośrodkiem chrześcijaństwa został Rzym. Praktycznie władzę nad Kościołem, biskupi rzymscy, przejęli dopiero w połowie V wieku, za czasów Leona Wielkiego. Zarówno ojcowie kościoła w Aleksandrii i później Rzymu, pochodzili z elit i często byli autorami kontrowersyjnych wydarzeń, związanych z brakiem moralności. Ich sposób myślenia zdominował Kościół na całe wieki. Ci, którzy próbowali bronić nauk biblijnych, byli prześladowani i jednocześnie bezsilni. Za ojcami Kościoła stało świeckie prawo, a wyroki biskupów musiały wykonywać władze świeckie. Nie było już miejsca na dyskusję. Zwolennicy nieskazitelności Słowa Bożego musieli działać w ukryciu. Historia zatoczyła koło. Prawdziwi chrześcijanie znów byli prześladowani, tym razem przez ludzi podających się za chrześcijan. Nic nie mogło odebrać władzy ojcom Kościoła. Tak jest do dnia dzisiejszego. Kanon 6 Uchwał Soboru Nicejskiego jest dowodem na to, że nie ma żadnej stolicy apostolskiej w Rzymie, ani sukcesji apostolskiej. Nauki te zaczął tworzyć Damazy, po przejęciu władzy w Rzymie.

Biskupi rzymscy kazali nazywać się papieżami ( nazwa pochodzi od słowa ojciec). Zaczęli dbać o to, aby inni zachowywali prawa w Cesarstwie, bo Sobór Nicejski i Sobór w Konstantynopolu dawał im władzę w całym Kościele i z tego prawa korzystają do dnia dzisiejszego. Niezmienność Prawa Rzymskiego stała się wzorem dla innych.

15. Wnioski końcowe.

15.1. Brak zrozumienia treści przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu u Polaków.

Dekalog w Kościele Powszechnym zajmuje fundamentalne miejsce, ale większość Polaków nie zdaje sobie sprawy z tego, że mogą łamać te przykazania. Zawsze robili tylko to, czego nauczyli się w szkole. Mimo, że płacimy duże pieniądze za naukę religii chrześcijańskiej w szkołach, to podstawy biblijnych doktryn chrześcijaństwa, są Polakom mało znane, czego przykładem są przykazania Pierwszej Tablicy Dekalogu. Analizując powyższy tekst można dojść do wniosku, że Polacy dali się wciągnąć w coś, co jest permanentnym stanem wojennym z biblijnym Bogiem Jahwe.

15.2. Polska w duchowej niewoli Babilonu.

Trudno sobie to wyobrazić, że w kraju, gdzie istnieją wolne środki masowego przekazu, udało się zablokować podstawową wiedzę biblijną. Z drugiej strony nie powinno to nikogo dziwić. Warto przypomnieć sobie, że jeszcze niedawno, Biblia była na Indeksie Ksiąg Zakazanych. Nie jest przypadkiem, że obecnie księża odradzają indywidualne czytanie Słowa Bożego, a tych chrześcijan, którzy swą wiarę opierają na Biblii, nazywają heretykami.

Miliony Polaków, którzy chcą służyć Bogu, uczy się w szkołach przewrotnej interpretacji przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu, ale tak, aby to wyglądało, że przykazania te nie są łamane. Podobnie jak kiedyś Judejczycy, dzisiaj Polacy są w niewoli Babilonu, ale nie fizycznej, lecz duchowej.

Co to jest Babilon? Według Biblii Tysiąclecia: Babilon-biblijny symbol Rzymu (objaśnienie do 1Ptr 5:13).

Jedna z definicji satanizmu mówi, że satanizm jest to religia, która każe robić odwrotnie, niż naucza Słowo Boże. Nauczanie w Polsce przykazań z Pierwszej Tablicy Dekalogu spełnia ten warunek. Jeżeli dodamy do tego żegnanie się znakiem odwróconego krzyża, który jest znakiem szatana, wieszanie krucyfiksu, który według Biblii może plugawić całe otoczenie, uczenie, że w czasie mszy świętej spożywa się ludzkie mięso i pije się ludzką krew, i wiele innych, niechrześcijańskich nauk, to musi budzić przerażenie. Źle wygląda przyszłość Polski, jeżeli ten kierunek, w którym podąża obecnie Polska, zostanie utrzymany. Apostoł Paweł ostrzega: Ga 6:7…Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.(BW) Obecnie w Polsce sieje się nienawiść do wszystkich tych, którzy nie są praktykującymi katolikami.

15.3. Działalność proroka Ezechiela w niewoli babilońskiej.

Bóg nakazał prorokowi przygotować lud Boży, do wyjścia z niewoli babilońskiej. Ezechiela czekało niezwykle trudne zadanie. Przywódcy narodu, którzy doprowadzili kraj do upadku, mieli o sobie niezwykle wysokie mniemanie. Sam Bóg go ostrzegł: … Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela, do ludu buntowników, którzy Mi się sprzeciwili. Oni i przodkowie ich występowali przeciwko Mnie aż do dnia dzisiejszego. To ludzie o bezczelnych twarzach i zatwardziałych sercach; posyłam cię do nich, abyś im powiedział: Tak mówi Pan Bóg (Ez 2:3-4 BT). Prorok udowadniał im, że: … są bowiem ludem buntowniczym ( Ez 3:26 BT). Bóg już nie chce Świątyni w Jerozolimie, bo: Ez 5:11: …świątynię moją splugawiłaś wszystkimi twoimi ohydami i wszystkimi twymi obrzydliwościami…(BT). Jednak fałszywi prorocy mówią, że wszystko jest zgodne ze Słowem Bożym: Ez 22:28 Prorocy natomiast pokrywają ich winy tynkiem… Mówią oni: Tak mówi Pan Bóg, podczas gdy Pan nie mówi.(BT) Ezechiel naucza, żeby zerwać z wieloletnią tradycją przodków, a kierować się Prawem Bożym: Ez 20:18: …Nie postępujcie według zasad przodków waszych i myśli ich nie podzielajcie  oraz nie kalajcie się ich bożkami!(BT) Ale wina za taki stan rzeczy jest nie tylko po stronie kapłanów: Ez 13:19: …okłamujecie mój lud, który chętnie słucha kłamstwa.(BT) Ludziom podoba się to, co robią przywódcy religijni. Ale główna wina jest jednak po stronie pasterzy Izraela: Ez 34:2 …prorokuj o pasterzach Izraela, prorokuj i powiedz im…: Tak mówi Pan Bóg: Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą! Czyż pasterze nie powinni paść owiec?(BT) Priorytetem pasterzy Izraela były ich własne interesy, a lud pogodził się z tym, myśląc, że tak powinno być.

15.4. Wyjście Judejczyków z niewoli babilońskiej.

Izraelici już raz wyszli z niewoli, z niewoli egipskiej. Judejczycy musieli dokonać drugiego eksodusu, wyjścia z niewoli babilońskiej. Musieli zostawić wspaniałość Babilonu, wygodne życie, wielkich bogów Babilonu i zaczynać wszystko od nowa. Nie wszyscy się na to zdecydowali. Jednak pierwsza grupa przesiedleńców wyszła pod wodzą Ezdrasza: Ezd 7:6-7… Ezdrasz wyszedł z Babilonu; a był on uczonym, biegłym w Prawie Mojżeszowym, które nadał Pan, Bóg izraelski. A ponieważ ręka Pana, Boga jego, nad nim czuwała, spełnił mu król wszelkie jego życzenia. Wyszła również… gromada Izraelitów… do Jerozolimy.(BT) Okazało się, że Bóg był z nimi. Judejczycy dokonali odnowy. Nie bez trudności odnowili państwowość Judy. Wybudowali nową Świątynię, w której zamieszkał Bóg. Znowu istniało państwo Judzkie. Jednak, aby wszystkiego tego dokonać, musieli najpierw wyjść z Babilonu!

15.5. Polska przed koniecznością wyjścia z duchowej niewoli babilońskiej.

Przykład Pierwszej Tablicy Dekalogu pokazuje, że Polska może być w duchowej niewoli Babilonu, gdzie Babilon jest systemem religijnym powstałym w Rzymie (patrz objaśnienie w BT do 1Ptr 5;13), w Biblii przedstawionym w symbolu Nierządnicy. Dlatego powinniśmy pamiętać o biblijnym nakazie, dotyczącym Nierządnicy, mającej na czole napis, Babilon Wielki: Ap 18:4-5 I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli: bo grzechy jej narosły - aż do nieba, i wspomniał Bóg na jej zbrodnie.(BT) Trzeba zwrócić uwagę na powyższy tekst. Słowo Boże zwraca uwagę na to, że nierozliczone grzechy z przeszłości Babilonu, obciążają tych, którzy dzisiaj przebywają w Babilonie. Tak jak Judejczycy wyszli z niewoli fizycznej Babilonu, tak Polacy powinni wziąć z nich przykład i wyjść z niewoli duchowej Babilonu. Tak jak Judejczycy uzyskali wolność fizyczną, tak Polacy powinni uzyskać wolność duchową, odzyskać prawo do podstawowej wiedzy religijnej z zakresu chrześcijaństwa. Nie będzie to łatwe. Tak jak była duża grupa Judejczyków, którym podobało się w Babilonie i nie mieli najmniejszego zamiaru z niego wychodzić, tak samo będzie w Polsce. Polacy, którzy podobno, niezwykle wysoko cenią wolność, nie będą chcieli wyjść z duchowej niewoli babilońskiej. Wtedy trzeba będzie zrobić to, co zrobili Judejczycy. Zostawić ich w Babilonie. Każdy ma prawo wyboru swojej drogi życiowej. Mojżesz przedstawił Izraelitom dwie drogi do wyboru: Pwt 11:26... ja kładę dziś przed wami błogosławieńswo i przekleństwo.(BT) Izraelici dokonali wyboru. Jednak chcę przypominać słowa proroka Zachariasza: Za 2:11 Biada ci, chroń się, Syjonie, który jeszcze przebywasz w Babilonii.(BT) Syjon to, między innymi, biblijny symbol ludu Bożego.

Andrzej Rocz

Wykaz skrótów:

BT – Katolicka Biblia Tysiąclecia

BW- Biblia Warszawska

BG- Biblia Gdańska

Rdz – Księga Rodzaju lub 1Moj., Pierwsza Księga Mojżeszowa
Wj – Księga Wyjścia lub 2Moj., Druga Księga Mojżeszowa
Kpł – Księga Kapłańska lub 3Moj., Trzecia Księga Mojżeszowa
Lb – Księga Liczb lub 4Moj., Czwarta Księga Mojżeszowa
Pwt – Księga Powtórzonego Prawa lub 5Moj., Piąta Księga Mojżeszowa
Joz - Księga Jozuego
Rt - Księga Rut
1 Sm - 1 Księga Samuela
2 Sm - 2 Księga Samuela
1 Krl - 1 Księga Królewska
2 Krl - 2 Księga Królewska
Ezd - Księga Ezdrasza
Job - Księga Hioba
Ps - Księga Psalmów
Koh - Księga Kaznodziei Salomona lub Księga Koheleta
Iz - Księga Izajasza
Jr - Księga Jeremiasza
Ez - Księga Ezechiela
Dn - Księga Daniela
Oz - Księga Ozeasza
Am - Księga Amosa
Mi - Księga Micheasza
Za - Księga Zachariasza
Ml - Księga Malachiasza
Mt - Ewangelia wg Mateusza
Mr - Ewangelia wg Marka
Łk - Ewangelia wg Łukasza
Jn - Ewangelia wg Jana

Dz - Dzieje Apostolskie
Rz - List do Rzymian
1 Kor - Pierwszy List do Koryntian
2 Kor – Drugi List do Koryntian
Ga - List do Galacjan
1 Tm - Pierwszy List do Tymoteusza
Hbr - List do Hebrajczyków lub List do Żydów
Jk - List Jakuba
1 Ptr - Pierwszy List Piotra
2 Ptr - Drugi List Piotra
1 Jn - Pierwszy List Jana
2 Jn - Drugi List Jana
Ap - Objawienie św. Jana (Apokalipsa)

Bibliografia załącznikowa:

1. BT - Katolicka Biblia Tysiąclecia

2. BW – Biblia Warszawska

3. Alan Knight „Kryzys pierwotnego chrześcijaństwa”

4. Obrzędy i modlitwy przy odprawianiu Mszy św., Ks. dr Gerard Szmyd, Życie  Chrześcijanina z Chrystusem w Kościele i liturgii, Lwów 1937 r.

5. Wikipedia, hasło: religia starożytnego Rzymu,

6. Szymon Hołownia, „Monopol na zbawienie”

7. Kanon VI uchwał Soboru Nicejskiego 325 rok

8. Wikipedia, hasło: lipiec

9. Słownik Języka Polskiego PWN, hasło sabat.

10. Internetowy Słownik Synonimów Języka Polskiego, hasło obrazoburstwo.