Biblijne bestie i przesłanie trzech aniołów

Księga Objawienia jest niezwykle trudnym tekstem do interpretacji. Posiada liczne symbole, które należy przetłumaczyć na nasz język. Jest wiele różnych interpretacji, często sprzecznych ze sobą. Chciałbym się przyłączyć do prowadzonej dyskusji na ten temat. Przedstawiona poniżej  interpretacja opiera się na samej Biblii (musi się sama tłumaczyć) i na faktach historycznych, których opis można znaleźć w encyklopediach. Jest również częściowo zgodna z interpretacją Kościoła Powszechnego.

Ponad 60 lat po śmierci Chrystusa, pojawiła się Apokalipsa Jana. Ap 1:1 Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem, a On wysławszy swojego anioła oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze swojemu Janowi.(BT)

Dlaczego słudzy Jezusa Chrystusa powinni wiedzieć, co ma się wkrótce stać?

Po to, aby łatwiej im było przejść przez niezwykle trudny okres prześladowań, które ich czekają. Problem tkwi w tym, że Apokalipsa Jana pojawiła się około roku setnego, a prześladowania trwały od początku istnienia chrześcijaństwa, czyli kilkadziesiąt lat przed Księgą Jana.

Rzeczywiście od samego początku istnienia chrześcijaństwa trwały prześladowania. Te śmiertelnie niebezpieczne zaczęły się od Szczepana: Dz 6:9-12 Niektórzy zaś z synagogi, zwanej /synagogą/ Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Podstawili ludzi, którzy zeznali: Słyszeliśmy, jak on mówił bluźnierstwa przeciwko Mojżeszowi i Bogu. W ten sposób podburzyli lud, starszych i uczonych w Piśmie. Przybiegli, porwali go i zaprowadzili przed Sanhedryn.(BT) Skończyło się to ukamieniowaniem Szczepana (Dz 7:59).

Zaraz potem zaczęły się prześladowania na dużą skalę: Dz 8:1 Szaweł zaś zgadzał się na zabicie go. Wybuchło wówczas wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem Apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.(BT) Szaweł to późniejszy apostoł Paweł. Dz 8:3 A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety, i wtrącał do więzienia. Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.(BT) To spowodowało wyjście z Jerozolimy niektórych apostołów. Jednym z nich był Filip. (Dz 8:5-13)

To Żydzi rozpoczęli te prześladowania, a Szaweł był tylko ich przedstawicielem. Gdy czytamy Dzieje Apostolskie, to okazuje się, że przyczyną prawie wszystkich tych prześladowań byli Żydzi.

Prześladowania chrześcijan przez Cesarstwo

Natomiast u schyłku I-go wieku, rozpoczynają się prześladowania chrześcijan przez Cesarstwo Rzymskie. Autorem pierwszego takiego prześladowania był cesarz Neron, który prawdopodobnie podpalił drewniany Rzym, a odpowiedzialnością za pożar, obciążył chrześcijan. Tacyt pisze, że oskarżeni chrześcijanie byli rzucani psom na pożarcie oraz krzyżowani i podpalani. Niektórzy uważają, że działania Nerona były podpowiadane przez Żydów, którzy ciągle walczyli z chrześcijaństwem.

Czysto cesarskie prześladowania zaczęły się od cesarza Domicjana. To właśnie w wyniku tych prześladowań, apostoł Jan, został zesłany: Ap 1:9 Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa.(BT) Prześladowania Domicjana polegały na tym, że każdy musiał oddać cześć bóstwu, którym był cesarz, przez złożenie szczypty kadzidła, na ołtarzu, na którym był posąg lub obraz cesarza. Kult władców ma swoje korzenie w Babilonie (Dn 3:5). Kto nie złożył, był uważany za bezbożnika, buntownika, zdrajcę, wroga wszystkich ludzi, przyczynę nieszczęść i był skazywany na śmierć, za aprobatą większości ludzi. To dotykało wszystkich chrześcijan, którym nie wolno było uczestniczyć w takich kultach bałwochwalczych (Dekalog: Wj 20:4-6). Apokalipsa Jana miała przygotować chrześcijan właśnie do takich prześladowań, aby wytrwali w obliczu brutalnych, bezpodstawnych, a zarazem ogólnopaństwowych  prześladowań ludu Bożego.

Zapowiedź pojawienia się Bestii

Księga Objawienia zapowiada pojawienie się Bestii: Ap 11:7 A gdy dopełnią swojego świadectwa, Bestia, która wychodzi z Czeluści, wyda im wojnę, zwycięży ich i zabije.(BT) Bestia „wyda wojnę” ludowi Bożemu. Później okaże się, że wyjście z Czeluści oznacza wyjście z morza lub z ziemi.

 

Księga Daniela, cztery bestie wychodzące z morza

W Księdze Daniela mamy opis czterech bestii wychodzących z morza: pierwsza podobna była do lwa i symbolizowała Babilon, druga jak niedźwiedź i symbolizowała Medo-Persję, trzecia jak lampart i symbolizowała Grecję. Czwarta niepodobna była do niczego, miała 10 rogów i była niezwykle okrutna, a symbolizowała Rzym (Dan 7:2-7).

Bestia z Księgi Objawienia, wychodząca z morza

W Ap13:1-2 jest nawiązanie do czwartej Bestii z Księgi Daniela. Elementem wspólnym jest 10 rogów, jednak Bestia ta miała coś wspólnego również z pozostałymi bestiami.

Ap 13:1-2 I ujrzałem Bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jej dziesięć diademów, a na jej głowach imiona bluźniercze. Bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, łapy jej - jakby niedźwiedzia, paszcza jej - jakby paszcza lwa. A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę.(BT)

Bestia, która ma 10 rogów, to Rzym z proroctwa Daniela, ale ma również elementy charakterystyczne dla pozostałych bestii: „paszcza lwa” to element Babilonu, „łapy niedźwiedzia to symbol Medo-Persji, a „pantera” to Grecja.

Zanim Babilon stał się potęgą, to w tamtych rejonach dominowała Asyria. Aby nie obrazić miejscowych bogów, Asyryjczycy, po przesiedleniu rdzennej ludności, posyłali kapłanów, którzy nauczali o miejscowych bogach i organizowali stary kult, wśród nowo przesiedlonych ludów. I tak przesiedlono Izraelczyków do Asyrii (2Krl 17:6). Na ich miejsce sprowadzono obce ludy. Jednocześnie wysłano kapłanów, którzy nauczali ich o biblijnym Bogu Jahwe (2 Krl 17:27). Tak powstali Samarytanie, których później nie lubili Judejczycy (Jn 4:9), a którzy pojawiali się w nauczaniu Jezusa.

 

Babilończycy stosowali zupełnie inną metodę. Aby nie obrażać miejscowych bogów, budowano w Babilonie świątynie, które były ośrodkiem kultu bóstw narodów podbitych. Duża ilość przeróżnych bóstw w Babilonie, spowodowała, że Babilon stał się biblijnym symbolem zamieszania religijnego. W Babilonie znalazło się również miejsce dla biblijnego Boga Jahwe. Władca Babilonu:Dn 3:95-100 Nabuchodonozor powiedział na to: Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność... Dlatego wydaję rozkaz, by bez względu na przynależność narodową, rodową czy język, każdy, kto by wypowiedział bluźnierstwo przeciw Bogu Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, został rozerwany w kawałki, a dom jego żeby stał się rumowiskiem. Bo nie ma innego Boga, który by mógł zapewnić ratunek, jak Ten... Król Nabuchodonozor do wszystkich narodów, pokoleń, języków, mieszkających po całej ziemi: Obyście zaznali wielkiego pokoju! Spodobało mi się oznajmić znaki i cuda, jakie Najwyższy Bóg dla mnie uczynił. Jak wielkie są Jego znaki, jak potężne Jego cuda! Jego królestwo jest wiecznym królestwem, a panowanie Jego przez wszystkie pokolenia.(BT)

Słowo Babilon ma związek z Wieżą Babel, gdzie Bóg pomieszał mowę mieszkańcom ziemi (Rdz 11:9). Właśnie to pomieszanie, zamieszanie religijne jest główną cechą Babilonu. Oprócz dużej ilości bóstw pogańskich, jest tam miejsce dla biblijnego Boga Najwyższego. Podobnie zaczęli robić inni zdobywcy: Medo-Persowie, Grecy i Rzymianie. Dlatego Bestia symbolizująca Rzym, ma elementy wspólne z Babilonem (paszcza lwa), z Medo-Persją (łapy niedźwiedzia), z Grecją (podobna do pantery).

Ta bestia, która ma 7 głów i 10 rogów, to biblijny symbol Rzymu pogańskiego. Taką wykładnię podaje również Kościół Powszechny. Komentarz BT do Ap13;1: Por. 11:7. Pierwszym narzędziem szatana do walki z Kościołem jest bałwochwalcze mocarstwo doczesne (por. Dn 7:3-11, 21,25). W oczach św. Jana pierwszym jego wcieleniem był pogański Rzym, nadający swym władcom „imiona bluźniercze” w postaci tytułów boskich.

Co w Biblii oznacza symbol rogu?

Aby odpowiedzieć na to pytanie sięgnijmy do Księgi Daniela. Daniel miał wizję: Dn 8:3-8 … oto jeden baran stał nad rzeką; miał on dwa rogi, obydwa wysokie, jeden wyższy niż drugi, a wyższy wyrósł później. Ujrzałem barana bodącego rogami ku zachodowi, północy i południu. Żadne ze zwierząt nie mogło mu sprostać ani nikt nie mógł uwolnić się z jego mocy. On zaś czynił, co chciał, i stawał się wielki… oto od zachodu szedł kozioł po całej powierzchni ziemi, nie dotykając jej. Kozioł ten miał okazały róg między oczami. Podszedł on aż do barana o dwóch rogach, którego widziałem stojąc nad rzeką, i rzucił się na niego z całą swą złością… i uderzył barana, i złamał oba jego rogi. Baran nie miał siły, by mu stawić czoła… Kozioł urósł niezmiernie, ale gdy był w pełni sił, wielki róg uległ złamaniu, a na jego miejscu wyrosły cztery inne - ku czterem stronom świata.(BT)

Dalszy tekst wyjaśnia znaczenie tej wizji. Dn 8:20-21 Baran, którego widziałeś z dwoma rogami, oznacza królów Medów i Persów. Kozioł zaś - króla Jawanu, a wielki róg między jego oczami - pierwszego króla.(BT) Baran oznacza Medo-Persję, dwa rogi na jego głowie oznaczają „dwóch królów Medów i Persów”. Kozioł jest symbolem Grecji. Jego „okazały róg”, to Aleksander Wielki, który podbił Medo-Pesję. Aleksander Wielki zmarł w młodym wieku: „gdy był w pełni sił, wielki róg uległ złamaniu”. Jego państwem podzieliło się czterech jego generałów, tworząc cztery nowe państwa: „a na jego miejscu wyrosły cztery inne”.

Na podstawie powyższych tekstów, można powiedzieć, że róg jest biblijnym symbolem władcy i króla. To jest potwierdzone słowami: „a na rogach jej dziesięć diademów”. Diademy, to inaczej korony, symbole władzy.

Bestia z Ap 13:1-2 ma 10 rogów. Liczba 10 to symbol całości, na przykład Dekalog, to 10 przykazań, człowiek ma 10 palców u rąk i nóg. 10 rogów to symbol wszystkich władców rzymskich, czyli cesarzy.

Co oznaczają głowy bestii?

Znowu musimy sięgnąć do Biblii: Ap 17:9 Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta.(BT) Sprawdźmy, na czym siedzi niewiasta: Ap 17:3… I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów.(BT) To już mamy ustalone. Bestia, która ma 10 rogów i 7 głów to Rzym. A Rzym znany jest z tego, że jest wybudowany na 7 wzgórzach. Symbol głowy Bestii wyjaśnia sama biblia:Ap 17:9 Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta (BT) Można się zastanawiać, dlaczego głowa, centralny organ Bestii, jest wzgórzem rzymskim? Otóż dlatego, że to na wzgórzach budowano pogańskie świątynie, które były ośrodkami pogańskich kultów religijnych! One były najważniejsze, to wokół tych świątyń toczyło się życie Cesarstwa. To te ośrodki kultu pogańskiego, znajdujące się na wzgórzach Rzymu, bluźnią biblijnemu Bogu Jedynemu, dlatego czytamy:  „a na jej głowach imiona bluźniercze”. „Siedem głów to jest siedem gór”, czyli siedem wzgórz, na których został wybudowany Rzym.

Co przedstawia symbol Smoka?

Biblia wyjaśnia: Ap 12:9 I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie.(BT) To nie było trudne. Smok to „diabeł i szatan”. Ale ten Smok, dał coś niezwykle ważnego, omawianej Bestii: Ap 13:2 …dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę(BT). Smok ma jeszcze coś wspólnego z omawianą Bestią, co powinno być znakiem dla wiernych: Ap 12:3 I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów -(BT) „Ogień” to biblijny symbol prześladowań ludu Bożego. Chrzest ogniem jest charakterystyczny dla chrześcijaństwa, co zapowiedział prorok Jan Chrzciciel: Łk 3:16… Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.(BT) Siły zła mają ścisły związek z Rzymem, też mają: „siedem głów i dziesięć rogów”. Diademy „na rogach jej”, to inaczej korony, symbole władzy i mocy świątyń pogańskich na wzgórzach Rzymu.

To siły zła dały władzę i moc Bestii.

Bestia wychodząca z morza lub z ziemi

Ap 13:11-18 Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi...(BT)

Co to znaczy, że bestia wychodzi z morza lub z ziemi? Biblia bezpośrednio nie tłumaczy tego symbolu. Ale popatrzmy na proroctwo Izajasza o Mesjaszu, Bóg mówi: Iz 42:1-4 Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo… Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.(BT) Chrystus „utrwali Prawo na ziemi”. To utrwalenie Prawa (Rz 10:4) polega na zastąpieniu niedoskonałego Prawa Usprawiedliwiającego Starego Testamentu (Hbr 9:10), doskonałą ofiarą Chrystusa, gładzącą grzechy świata (Hbr 10:9). Utrwalenie Prawa będzie dotyczyło tylko ludu, który zna Boga Jahwe. Ale dlaczego na Jego naukę „wyczekiwały wyspy”. Przecież na Mesjasza oczekiwali Izraelici, którzy wcale nie mieszkali na wyspach. Co prorok miał na myśli?

Człowiek będący w morzu, nie ma gruntu pod nogami. Fale go unoszą, jest pędzony wiatrem i w każdej chwili narażony na śmierć. Ten sam człowiek na lądzie jest bezpieczny, jest w stanie przeciwstawić się wiatrowi, fale morskie mu nie zagrażają. Ludzie w morzu symbolizują pogan, którzy nie znając Boga Jahwe, nie mają gruntu pod nogami, dającego oparcie w życiu. Wiatry to symbole wojen, które robią z człowiekiem, znajdującym się w morzu, co chcą. Taki człowiek jest stale narażony na śmierć duchową. Ktoś, kto żyje na lądzie, jest niezależny od wiatru (wojny), fale morskie nic mu nie zrobią, nie grozi mu śmierć duchowa. Wyspy to też ziemia, która symbolizuje, tak jak poprzednio, lud znający Boga Jahwe, jako fundament, skałę, oparcie w sprawach życiowych i niezależność od wpływów pogańskich (Mt 7:24-25).

Izraelici stale mieli kłopoty z zachowaniem wierności Bogu: 2 Krl 17:7-12 … Izraelici zgrzeszyli przeciwko Panu, Bogu swemu, który ich wyprowadził z Egiptu, spod ręki faraona, króla egipskiego. Czcili oni bogów obcych i naśladowali obyczaje ludów, które Pan wypędził przed Izraelitami, oraz królów izraelskich, których wybrali. I wymyślili sobie Izraelici rzeczy przewrotne na przekór Panu, Bogu swemu. Zbudowali sobie wyżyny we wszystkich swoich miejscowościach - od wieży strażniczej aż do miasta warownego. Ustawili sobie stele i aszery na każdym wyniosłym pagórku i pod każdym drzewem zielonym. I składali ofiary kadzielne tamże - na wszystkich wyżynach - podobnie jak ludy, które Pan usunął przed nimi. Spełniali czyny grzeszne, drażniąc Pana. I służyli bożkom, o których Pan powiedział im: Nie czyńcie tego!(BT) Naród izraelski tworzył morze pogaństwa, na którym znajdowały się tylko nieliczne wyspy, gdzie zachowywano wierność Bogu. Tam oczekiwano Mesjasza i Jego nauki. To , że ziemia i morze symbolizuje ludzi, potwierdza Ap 7:3, również Ap 17:15 I rzecze do mnie: Wody, które widziałeś, gdzie Nierządnica ma siedzibę, to są ludy i tłumy, narody i języki.(BT)

Bestie wychodzące z morza, to biblijny symbol pogańskich systemów władzy, powstających w wyniku prowadzenia działań wojennych przez ludy nie znające Boga Jahwe. Bestia z Ap 13:1-2, to Rzym pogański, który ma wiele wspólnego z poprzednimi systemami władzy w Babilonie, Medo-Persji i Grecji. Podobny komentarz  do tego wersetu, zawarty jest w katolickiej BT: Por. 11:7. Pierwszym narzędziem szatana do walki z Kościołem jest bałwochwalcze mocarstwo doczesne (por. Dn 7:3-11, 21,25). W oczach św. Jana pierwszym jego wcieleniem był Rzym pogański, nadający swym władcom „imiona bluźniercze” w postaci tytułów boskich. Komentarz BT do Ap 11:7, dotyczący Bestii; Symbol doczesnej potęgi wrogiej Bogu i Kościołowi (zob. 13.1), inspirowanej przez piekło. Chwilowe jej zwycięstwo polega na odebraniu życia Świadkom.

Bestia wychodząca z ziemi

Bestia wychodząca z ziemi (Ap 13: 11), to biblijny symbol chrześcijańskiego systemu władzy, konkretnie chrześcijańskiego Imperium Rzymskiego. Uwaga: słowo „ziemia”, nie zawsze w Biblii jest symbolem fundamentu wiary, który tworzy Bóg Jahwe. Zresztą podobnie jest z innymi symbolami.

Cesarz Konstantyn Wielki wprowadził chrześcijaństwo, jako oficjalną religię cesarstwa. Liczne przywileje i pieniądze dawane przez cesarza, spowodowały, że chrześcijaństwem zainteresowały się elity. W ramach przywilejów, Konstantyn dał biskupom prawo sądzenia (episcopalis audietia), a od wyroków tych sądów, nie było odwołania. Rozwiązując spór doktrynalny w Północnej Afryce, cesarz, na Soborze w Nicei, w 325 roku, zmienił organizację Kościoła, wzorując ją na administracji cesarstwa. Biskupi i wierni stracili jakikolwiek wpływ na to, co dzieje się w Kościele. Konstantyn wyznaczył metropolitów, później nazywanych patriarchami, którzy dostali całkowitą władzę w Kościele. Najważniejszym metropolitą został biskup Aleksandrii (kanon VI uchwał soborowych), potem Rzymu, a następnie Antiochii. Egipscy biskupi, nazywani dzisiaj aleksandryjskimi ojcami Kościoła, skutecznie budowali ten system władzy nad Kościołem Chrystusowym. Dlatego Sobór Nicejski w 325 roku, to punkt zwrotny w dziejach ludzkości. Drugi Sobór Powszechny w Konstantynopolu, zmienił precedencję, czyli kolejność ważności biskupstw. Najważniejszym biskupem w Kościele chrześcijańskim, został biskup Rzymu, który kazał nazywać się papieżem (Ojcem), a innym zabronił używać tego tytułu.

Ap 13:11 Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi… a mówiła jak Smok.(BT) Bestia symbolizująca Rzym pogański (Ap 13:1-2), była ściśle związana z siłami zła: „A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę”. Ale bestia wychodząca z ziemi „mówi jak Smok”, czyli to samo, co mówiła poprzednia bestia. Nic się nie zmieniło. Zmieniła się tylko nazwa.

Aleksandryjscy ojcowie Kościoła, w ramach synkretyzmu, wprowadzili nauki pogańskie, zmieniając tylko imiona bóstw, na imiona chrześcijańskie. Tak powstał kult świętych. Tym sposobem bóg słońca Mitra, otrzymał imię Jezus Chrystus, bóstwa żeńskie zostały nazwane Marią, matką Jezusa itd. Biblijny Bóg Najwyższy, praktycznie został usunięty, a w Jego miejsce wprowadzono pogański termin Trójca Święta, który w Biblii nie występuje. Jednocześnie biskupi Aleksandrii zawarli sojusz z elitą Rzymu, gdzie nauki egipskie stały się bardzo popularne. Rozpoczęło się prześladowanie tych, którzy nie chcieli się z tym pogodzić.

Ap 13:11 Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi: miała dwa rogi podobne do rogów Baranka...(BT)

Dlaczego bestia wychodząca z ziemi „miała dwa rogi podobne do rogów Baranka”? Rogi są biblijnym symbolem władców. Cesarstwo było podzielone na Zachodnie, ze stolicą w Rzymie i na Wschodnie, ze stolicą w Konstantynopolu. Stąd dwa rogi. Dlaczego podobne są do rogów baranka? Baranek to oczywiście Jezus Chrystus (Jn 1:29). Obaj władcy byli chrześcijanami, dlatego Biblia mówi, że te dwa rogi są „podobne do rogów Baranka”, czyli do Chrystusa, to jednak „mówili jak Smok”, działali na korzyść sił zła, akceptowali wszystkie zmiany teologiczne i administracyjne w Kościele, wręcz brali w tym czynny udział.

Tak powstała biblijna Bestia, która wyszła z ziemi, czyli z chrześcijaństwa, a która mówiła jak Smok, czyli chrześcijańskie Imperium Rzymskie, w którym niewiele się zmieniło, w porównaniu z Rzymem pogańskim.

W 366 roku Damazy, przedstawiciel elity rzymskiej, dokonał krwawego przewrotu i zdobył biskupstwo Rzymu. Wykorzystując swoją władzę, niszczył wszelką opozycję, tak jak to wcześniej robili biskupi Aleksandrii. W 380 roku cesarz Teodozjusz Wielki wydał edykt tesaloński, w którym ustanowił chrześcijaństwo religią obowiązkową w całym cesarstwie. Oznaczało to, że każdy mieszkaniec Imperium Romanum podlegał sądom biskupim, od których nie było odwołania. Za ich pomocą, można było zwalczać wszelką opozycję. Rok później, na Soborze w Konstantynopolu, zmieniono precedencję ustanowioną przez Konstantyna Wielkiego,  czyli kolejność ważności metropolii. Rzym stał się najważniejszy, potem Konstantynopol. Aleksandria z pierwszego miejsca, spadła na trzecie, a Antiochia na czwarte. Mimo tego, biskupi Aleksandrii, w dalszym ciągu decydowali o najważniejszych sprawach w Kościele. Dopiero papież Leon Wielki, w V wieku, przejął całkowitą kontrolę nad Kościołem.

Tak powstała biblijna Bestia, która wyszła z ziemi, a która mówiła jak Smok, czyli chrześcijańskie cesarstwo, w którym niewiele się zmieniło, w porównaniu z cesarstwem pogańskim. A może zmieniło się na gorsze, bo wiara chrześcijańska, ta prawdziwa, chrystusowa, stała się wiarą prawnie zakazaną. Ofiarami tego systemu stali się biblijni chrześcijanie i Żydzi. W Średniowieczu dołączyli do nich muzułmanie, a od XVI-go wieku protestanci.

Bestia wychodząca z ziemi (Ap 13:11) symbolizuje cesarstwo chrześcijańskie, od czasów Konstantyna Wielkiego.  Dwa rogi bestii, to dwóch cesarzy : Rzymu i Konstantynopola, Zachodu i Wschodu. Władcy ci tylko z pozoru są chrześcijanami („miała dwa rogi podobne do rogów Baranka”). Tak naprawdę reprezentują kulty i zwyczaje pogańskie, co jest przedstawione w symbolu „mówienia jak Smok”. Bestia wychodząca z ziemi to cesarstwo pseudochrześcijańskie.

Ap 13:12. I całą władzę pierwszej Bestii przed nią wykonuje, i sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszej Bestii, której rana śmiertelna została uleczona.(BT)

Druga Bestia, która wyszła z ziemi, czyli cesarstwo pseudochrześcijańskie,  ma władzę pierwszej Bestii, czyli cesarstwa pogańskiego i tak działa, że ludzie żyjący na ziemi, czyli chrześcijanie, oddają cześć pierwszej Bestii, czyli realizują podstawowe założenia religijne cesarstwa pogańskiego. W ramach synkretyzmu, elity cesarstwa wprowadzają do chrześcijaństwa swoje nauki pogańskie, zmieniając im tylko imiona, na imiona chrześcijańskie. W ten sposób ożywiają pierwszą bestię, „której rana śmiertelna została uleczona”. Kulty pogańskie w formie ukrytej, dominują w cesarstwie. Chrześcijanie zmuszani są do brania udziału w tych kultach. Biblijni chrześcijanie mogą działać tylko w ukryciu: Ap 12:14-17 I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała do swojego miejsca … z dala od Węża… I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.(BT) Ta Niewiasta, to symbol Kościoła Bożego, ludu Bożego, który mógł działać tylko w ukryciu, w odosobnieniu. Jednak są wierni biblijnym naukom chrześcijańskim (Chrystusa) i zachowują przykazania Dekalogu. Wąż to Smok, czyli diabeł.

Ap 13:13. I czyni wielkie znaki, tak iż nawet każe ogniowi zstępować z nieba na ziemię na oczach ludzi.(BT)

Tymi znakami Bestii jest to, że prześladuje tych, którzy są wierni Bogu. Zstępujący ogień z nieba, to prześladowania ludu Bożego, ale za zezwoleniem Bożym, czyli „ogień z nieba”: 1 Ptr 1:6-7 Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń.7. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu…(BT) Jan Chrzciciel nazywał to „chrzest ogniem”: Łk 3:16… Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.(BT)To dzieje się na oczach wszystkich, bezradnych ludzi. Sytuacja ludu Bożego jest znacznie gorsza, niż w czasach Rzymu pogańskiego. Wtedy zawsze mogli wrócić do Kościoła i byli przyjmowani jako bohaterowie wiary. W Rzymie chrześcijańskim nie mają dokąd wracać, a powszechnie się mówi o nich, że są zdrajcami, heretykami i przeciwnikami wiary. W Aleksandrii powołano parabolanów, bojówki biskupa aleksandryjskiego, którzy wyszukiwali i niszczyli wszystkich tych, którzy nie chcieli podporządkować się nowej wierze. Ofiarą ich padła Hypatia, uczona aleksandryjska, którą tłum rozszarpał na ulicy. Spalono Bibliotekę, chlubę Aleksandrii. Grób Aleksandra Wielkiego tak skutecznie został zniszczony, że do dnia dzisiejszego nie wiadomo, gdzie się znajdował. Unicestwiano wszystko, co by mogło odciągać od nowej wiary. Ofiarami ich padali chrześcijanie biblijni i Żydzi. Rozpoczęło się coś, czego nie było w Rzymie pogańskim: siano nienawiść do wszystkich tych, którzy nie chcieli się podporządkować. Nie było miejsca dla inaczej myślących.

Ap 13:14. I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które jej dano uczynić przed Bestią, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz Bestii, która otrzymała cios mieczem, a ożyła.(BT)

 

W dalszym rozdziale (17-stym), pojawia się znajoma Bestia:

Ilustracja niewiasty z Ap 17;3

Ap 17:3… I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów.(BT) Bestia ma 7 głów i 10 rogów, a to powoduje, że łatwo ją zidentyfikować. Siedzi na niej niewiasta. Później dowiadujemy się, że wszeteczna. W tym opisie rolę „obrazu bestii” z 13-stego rozdziału, pełni wszeteczna niewiasta. Jest to często spotykany zabieg w Biblii. Jedno i to samo proroctwo, przedstawia się na dwa sposoby, aby ukazać zjawisko z innego punktu widzenia. Przykładem tego jest wizja czterech potęg następujących po sobie, przedstawiona raz w wizji posągu (Dn 2:31-35), drugi raz w postaci czterech bestii wychodzących z morza. Zwracam na to uwagę, bo jeżeli zidentyfikujemy „niewiastę wszeteczną”, to będziemy wiedzieli, co to jest „obraz Bestii”. Kobieta w symbolice biblijnej to naród, lud lub Kościół. Niewiasta może być dziewicą, jako symbol narodu lub Kościoła Bożego, albo wszetecznicą, jako symbol narodu lub Kościoła odstępczego. Jako ciekawostkę, chcę powiedzieć, że symbolem Rzymu jest wilczyca. Ale to samo słowo, które określa wilczycę, oznacza również wszetecznicę, prostytutkę. Dlatego „obraz Bestii”, z Ap 13:14, to biblijny symbol ludu lub Kościoła odstępczego, najpierw Kościoła Aleksandryjskiego, a później Kościoła zdominowanego przez papiestwo.

Jak doszło do takiego odstępstwa?

 

Na Soborze Nicejskim 325 r., wprowadzono nową organizację Kościoła chrześcijańskiego, wzorowaną na administracji rzymskiej, w której zwykli obywatele nie mieli nic do powiedzenia.

Ikona przedstawiająca uczestników I Soboru Nicejskiego, w środku Konstantyn Wielki, obok Aleksander Aleksandryjski, odpowiedzialny za zwołanie Soboru w Nicei 325 rok, pierwszy przywódca Kościoła, mianowany przez poganina Konstantyna Wielkiego.

Istniejący w IV wieku Kościół Aleksandryjski, a potem również papiestwo, przyjęły taką organizację Kościoła. Dodatkowo wprowadzono inne symbole, charakterystyczne dla cesarstwa pogańskiego: purpurę cesarską, jako swój kolor, a pogański tytuł najwyższego kapłana, Pontifex Maximus cesarzy, przejął później papież. Bogactwo i przepych, stały się rzeczą normalną w Kościele, który do III wieku był Kościołem ludzi ubogich. Mając władzę sądowniczą, od której nie było odwołania, czyli sądy biskupie, niszczono wszelką opozycję. Wszystkiemu towarzyszyło poczucie bezkarności.  Propaganda sukcesu stała się wszechobecna. Utworzono dwór papieski, na wzór dworu cesarskiego. System władzy papieskiej w Średniowieczu, nazwano cezaropapizmem, co oznacza, że papież ma władzę absolutną nad całym państwem i nad  całym Kościołem.

Bez interwencji cesarza Konstantyna, w wewnętrzne sprawy Kościoła, na Soborze w Nicei w 325 roku, powstanie papiestwa byłoby niemożliwe. Od 380 roku, decyzją cesarza Teodozjusza Wielkiego, każdy mieszkaniec Cesarstwa obowiązkowo był chrześcijaninem. „Obraz bestii” to biblijny symbol Kościoła Aleksandryjskiego, a później papiestwa, które ostatecznie zwyciężyło w walce o władzę w Kościele, a które całkowicie wzorowało się na pierwszej Bestii, czyli Cesarstwie pogańskim. W ten sposób powstał „obraz Bestii, która otrzymała cios mieczem, a ożyła”, czyli ostatecznie papiestwo, które jest kopią cesarstwa pogańskiego.

Ap 13:15. I dano jej, by duchem obdarzyła obraz Bestii, tak iż nawet przemówił obraz Bestii, i by sprawił, że wszyscy zostaną zabici, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii.(BT)

Bestia była pod wpływem Smoka i swojego ducha przekazała „obrazowi Bestii”.

Najpierw Kościół Aleksandryjski, a potem rzymskie papiestwo rozpoczęło prześladowania ludu Bożego, który nie chciał się podporządkować nowym, ale tak naprawdę, starym pogańskim kultom. Papież Damazy uczynił poganina, ale człowieka niezwykle wpływowego, gubernatora i doradcę cesarzy, Ambrożego, biskupem Mediolanu. W ciągu kilkunastu dni został ochrzczony i konsekrowany na biskupa. To zapewniło Damazemu bezkarność, a później sojusznika w walce z opozycją. W 380 r., cesarz wydał ustawę, w której ogłosił, że każdy mieszkaniec Cesarstwa, musi być chrześcijaninem, według wyznania nicejskiego. Kościół z prześladowanego, staje się Kościołem prześladującym. Wszelka opozycja, czyli ci, „którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii”, zostaje brutalnie zniszczona. Komentarz BT do powyższego wersetu: „Aluzja do prześladowań, przede wszystkim ze strony cesarstwa Rzymskiego”. To Cesarstwo Rzymskie musiało wykonywać wyroki sądu biskupiego, od którego nie było odwołania.

Ap 13:16. I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na prawą rękę lub na czoło17. i że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia - imienia Bestii lub liczby jej imienia.18. Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba ta bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.(BT)

Tylko wierni nauce Jezusa chrześcijanie i Żydzi wyznania Mojżeszowego, nie chcieli przyjąć chrześcijaństwa narzuconego przez „obraz bestii”. Edykt tesaloński z 380 roku, to początek systematycznego prześladowania chrześcijan i Żydów, którzy nie chcieli się podporządkować i przyjąć zwierzchnictwa Rzymu.

Liczba 666.

W tekście powyższym podana jest zagadka, polegająca na wyliczeniu liczby Bestii. Ta liczba to liczba człowieka. Są różne sposoby obliczania liczby człowieka 666. Ja liczbę 666 tłumaczę słowem greckim Lateinos, które oznacza Rzymianina, a dosłownie Łacinnika, czyli rzymskiego katolika. Jest to oczywiście człowiek. Podobnie jak u Rzymian, w języku greckim litery mają odpowiedniki liczbowe. W greckim wyrazie Lateinos, a Nowy Testament napisany jest w języku greckim, sumując cyfry związane z literami w wyrazie Lateinos, można uzyskać tą liczbę.

L = 30

A = 1

T = 300

E = 5

I = 10

N = 50

O = 70

S = 200

Razem 666

Jest również pewien związek liczby 666 z Babilonem. Ale nie jest on tak precyzyjny, jak w przypadku słowa Lateinos. W Babilonie stosowano system liczbowy oparty na cyfrze 6. Do dnia dzisiejszego są ślady tego. Kąt pełny ma 360 stopni, tj 6x60. Cyfra 60 jest znacznie praktyczniejsza od liczby 10, czy100, bo dzieli się przez:2,3,4,5,6,10, 12, 15, 20,30. Liczba 100 nie dzieli się ani przez 3, ani przez 6. Ta informacja jest o tyle ciekawa, że w komentarzu BT do 1Ptr 5:13 możemy przeczytać, że Babilon to symbol Rzymu.

Znamię Bestii z wersetu 16 i 17 zostanie omówione poniżej. Jednak już teraz można napisać, że były kiedyś takie czasy, że krzyż pełnił taką rolę, jak to jest opisane w wersetach 16 i 17. Każdy musiał mieć w domu krzyż, kto nie miał krzyża ten był prześladowany, miał problemy ze współegzystowaniem z innymi. Dzisiaj jest tylko presja otoczenia, żeby w każdym katolickim domu był krzyż i na ogół jest. Przypomnę, że krzyż jest najstarszym pogańskim znakiem religijnym, związanym również z Babilonem.

Bestia wychodząca z ziemi staje się Bestią wychodzącą z morza

W dalszych tekstach Objawienia brak jest jakiejkolwiek wzmianki o Bestii wychodzącej z ziemi Ap 13:11. Co się z nią stało? Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Bestia ta stała się Bestią wychodzącą z morza Ap 13:1, mającą 10 rogów i 7 głów, a mówiąc inaczej, Rzym chrześcijański stał się Rzymem pogańskim. Tą przemianę widać w 17-stym rozdziale: Ap 17:8 Bestia, którą widziałeś, była i nie ma jej, ma wyjść z Czeluści, i zdąża na zagładę. A zdumieją się mieszkańcy ziemi, ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia od założenia świata - spoglądając na Bestię, iż była i nie ma jej, a ma przybyć.(BT) I przybyła.

Bestia w czasie sądu nad Wielką Nierządnicą.

W 17-tym Rozdziale Księgi Objawienia pojawia się opis sądu nad Wielką Nierządnicą. Nierządnica siedzi na Bestii: Ap 17:3… I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów.(BT) Bestia, która ma 7 głów i 10 rogów to Rzym pogański. Ale pojawiają się nowe elementy Bestii, ma ona kolor szkarłatny. Szkarłat i purpura to biblijne symbole największych grzechów: Iz 1:18… Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna.(BT)

Co oznaczają „imiona bluźniercze” Bestii?

Tych imion jest bardzo dużo, bo teks mówi: „pełnej imion bluźnierczych”. Jedną z podstawowych cech Bestii symbolizującej Rzym pogański, jest synkretyzm, o którym już pisałem. To przejmowanie obcych kultów religijnych, nadając ich bogom swoje nazwy. I tak bóg słońca Mitra, został nazwany Jezusem Chrystusem. Połączone to było z wprowadzeniem pogańskiej liturgii i pogańskich świąt do Kościoła. Pod przykrywką imienia Jezus Chrystus, ludzie oddają boską cześć bogu słońca Mitrze, przez:

- zmianę obowiązku święcenia sabatu (Wj 20:8-11), na święcenia dnia słońca, niedzieli,

- przez wprowadzenie czysto pogańskiego święta Bożego Narodzenia, związanego z narodzinami Mitry w dniu 25 grudnia, w czasie przesilenia słonecznego,

- przez zastąpienie biblijnego obrzędu łamania się chlebem, tak zwaną Eucharystią, spożywania całego, okrągłego opłatka w kształcie słońca, na którym znajduje się krzyż, przedchrześcijański znak solarny i inne.

Podobnie było z Marią i z kultem świętych. Kościół Powszechny stał się centrum święcenia kultów pogańskich, w których bóstwa pogańskie dostały chrześcijańskie imiona. Nad wszystkim czuwali cesarze Wschodniego i Zachodniego Cesarstwa.

Poselstwo trzech aniołów

13-sty rozdział, opisujący bestie, jest jakby wstępem do poselstwa trzech aniołów.

Ap 14:6-11 Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu.

Dobra Nowina to oczywiście Ewangelia, nauka Jezusa Chrystusa zapisana w Biblii. Jest to realizacja nakazu Chrystusa: Mt 28:19-20 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem...(BT)

Pierwszy Anioł głosi Ewangelię, na całej ziemi. Nie ma „narodu, szczepu, języka i ludu”, który by nie słyszał o Ewangelii. Ale praktycznie jest to możliwe dopiero w dzisiejszych czasach, w czasach Internetu, gdy dostęp do Ewangelii stał się niezwykle prosty i powszechny. Każdy tekst można przeczytać w różnych tłumaczeniach, łącznie z  interlinearnym tłumaczeniem z języka oryginalnego. Można również dotrzeć do niezależnych komentarzy Ewangelii, ale tu zalecam ostrożność i konieczność zachowania zasad hermeneutyki, czyli nauki mówiącej o metodzie interpretacji Słowa Bożego. Podstawowa zasada brzmi: Biblia musi się sama tłumaczyć. To w Biblii szukamy odpowiedzi na powstałe pytania. Stąd wniosek, że przesłanie pierwszego anioła, o konieczności poznania Ewangelii, odnosi się do naszych czasów i jest niezwykle aktualne.

„…wśród tych, którzy siedzą na ziemi” może oznaczać ludzi wierzących, którzy myślą, że znają Ewangelię, że ich wierzenia oparte są na znajomości nauk chrześcijańskich, dlatego „obwieszczanie Dobrej Nowiny” ich nie dotyczy. Jednak rzeczywistość jest zupełnie inna.

Ap 14:7. Wołał on głosem donośnym: Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód!(BT)

Gdy anioł mówi „Ulęknijcie się Boga”, raczej myśli o bojaźni Bożej, o szacunku, który należy Mu oddać. Świadczą o tym dalsze słowa: „dajcie Mu chwałę”. We współczesnym świecie chrześcijańskim, biblijnemu Bogu Jahwe prawie w ogóle nie oddaje się czci. Ludzie modlą się modlitwą Pańską: „święć się imię Twoje”, nigdy tego imienia nie wypowiadając, a co gorsze często w ogóle go nie znając. Ten fragment modlitwy staje się „wyuczonym zwyczajem” (Iz 29:13), gdy słowa modlących się, są na ich ustach, ale daleko od ich serc. Mówią, że nie chcą nadużywać imienia Bożego, aby nie naruszać przykazania Dekalogu (Wj 20:7), że Żydzi zapomnieli, jak wymawia się to imię. Ale tu trzeba sięgnąć do Słowa Bożego, gdzie okazuje się, że prości ludzie, którzy przyszli aresztować Jezusa, dobrze znali imię Boże, „Ja Jestem”(Jn 18:6). W ten sposób realizują, mało znaną naukę gnostyków, którzy twierdzili, że imię Jahwe, trzeba całkowicie wyrugować ze świadomości ludzi, bo twierdzi, że jest Bogiem Jedynym i Najwyższym. I to się dzieje na naszych oczach. Ja po 11-stu latach nauki religii w szkole, kończąc naukę chrześcijaństwa, nie znałem imienia Bożego Jahwe!

Mimo, że Jezus nauczał, że „Ojciec jest większy niż ja” (Jn 14:28), na nabożeństwach organizowanych przez chrześcijan, często kult Chrystusa (tak naprawdę może to być kult Mitry), wielokrotnie przewyższa kult Boga Jahwe. Ludzie nie chcą oddawać Bogu chwały. Tymczasem prawie wszystkie teksty gloryfikujące Jezusa, kończą się uwagą „ku chwale Boga”, której na ogół nikt nie zauważa: Flp 2:9-11 Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię,10. aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.11. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.(BT) Wielu chrześcijan w czasach obecnych, ma Jezusa, to im wystarcza, dlatego Bóg Jahwe nie jest im potrzebny.

Pogański termin Trójca Święta, który w Biblii nie występuje ani raz, wprowadza zamieszanie religijne. Zakłada, że Bóg Ojciec i Syn Boży jest to jedno i to samo. Wystarczy czcić Chrystusa, a Bóg Najwyższy będzie również czczony. Błędnie jest przetłumaczony tekst: Jn 5:23 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.(BT) W miejscu, gdzie występuje słowo „cześć”, w tekście oryginalnym występuje słowo „szanuje”, co zupełnie zmienia sens tej nauki. Jednak jest wiele tekstów biblijnych podkreślających odrębność tych dwóch postaci i konieczność oddawania pokłonu Bogu Ojcu: Mt 4:10 Na to odrzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz.(BT) Ludzie nie chcą oddawać pokłonu Bogu Jahwe. Nie chcą wymieniać nawet Jego imienia. Dotyczy to również protestantów. Dlatego powtórzę za aniołem: „Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę”.

Ap 14:7…Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód!(BT)

To Boga Ojca Biblia nazwa Stwórcą. Czwarte przykazanie Dekalogu mówi, w jaki sposób należy oddawać pokłon Stwórcy i dlaczego: Wj 20:8-11 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.(BT) W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że to przykazanie Dekalogu nie zostało przetłumaczone dokładnie. W miejscu, gdzie występuje słowo „Pan”, trzy razy, w tekście oryginalnym jest słowo JHWH, czyli Jahwe. Dla zwolenników Trójcy Świętej nie ma to większego znaczenia, bo Syn Boży, to tylko inna forma Boga Ojca. Jednak dla biblijnych chrześcijan, którzy opierają swą wiarę tylko na Słowie Bożym, jest to niezwykle ważne, że Bóg Jahwe jest Stwórcą. Pamiętajmy, że Dekalog znajdował się w Skrzyni Przymierza, czyli Arce Przymierza (Hbr 9:4), jest podstawowym elementem Przymierza, zawartego między Bogiem Jahwe, a Jego ludem. Dekalog, to „dziesięć słów” tego Przymierza (Wj 34:28), napisanych „palcem Bożym” (Wj 31:18), a Jego sabat jest znakiem między Nim, a Jego ludem (Wj 31:17). Święcąc sabat, ustanowiony przez Stwórcę i zapisany w Dekalogu „oddajemy pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód”. Apel ten jest niezwykle aktualny, bo współcześni chrześcijanie nie chcą święcić „błogosławionego i świętego” sabatu, zmienili przykazanie Dekalogu i święcą pogańską niedzielę, dzień słońca, pierwszy dzień tygodnia. A sabat kojarzy się Polakowi z siłami zła, ze zlotem czarownic i diabłów na Łysej Górze. Ludzie nie chcą wiedzieć, że sabat, to jest to samo co szabat i jest to dzień święty i błogosławiony przez samego Boga, co zostało zapisane palcem Bożym w Dekalogu. Takie traktowanie sabatu, to kolejne zwycięstwo sił zła.

Przesłanie drugiego anioła.

Ap 14:8. A inny anioł, drugi, przyszedł w ślad mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon, co winem zapalczywości swego nierządu napoił wszystkie narody!(BT)

Co to jest Babilon?

Starożytny Babilon charakteryzował się bogactwem (Dn 2: 37-38), zamieszaniem religijnym, gdzie oprócz licznych kultów pogańskich, uznawano również biblijnego Boga Jahwe (Dn4:34). Do dnia dzisiejszego słynna jest astrologia babilońska, czego ślad widzimy w dzisiejszych horoskopach. Władca Babilonu miał pełnię władzy świeckiej i religijnej.

Niewiasta wszeteczna, która siedziała na Bestii o 7-miu głowach i 10-sięciu rogach, miała na czole napisane imię „Babilon Wielki” (Ap 17:5). Ta niewiasta to biblijny symbol papiestwa, które powstało z pseudochrześcijańskiego cesarstwa rzymskiego, na podstawie dwóch pierwszych soborów zwołanych przez cesarzy, mające swoją siedzibę w Rzymie (Ap 17:18). To, że Babilon jest biblijnym symbolem Rzymu, potwierdza komentarz katolickiej BT, do 1Ptr 5:13: … „w Babilonie” – symboliczna nazwa Rzymu…”. Podobny komentarz z BT jest do Ap 14:8: „…symbol mocarstwa wrogiego Bogu, tutaj w pierwszym rzędzie – Rzymu…”.

Babilon upadł, bo już nie ma takiej władzy jak kiedyś. Widać to wyraźnie, gdy polska hierarchia kościelna lekceważy i krytykuje zalecenia obecnego papieża. Jednak są jeszcze miejsca, gdzie Babilon trzyma się mocno, tak jak w polskim społeczeństwie, gdzie jego stare nauki trwają dalej, a dlaczego tak jest?: „bo winem zapalczywości swego nierządu napoił wszystkie narody”. Nie chodzi tu o nierząd cielesny, ale duchowy, czyli bałwochwalstwo. Wystarczyło boga Słońca nazwać Jezusem, żeby kulty solarne stały się powszechne, żeby ludzie zachowywali się jak pijani, tracąc zdrowy rozsądek. W dawnych czasach można by to zrozumieć, bo Biblia była księgą niedostępną. Jednak to dzisiaj nikt nie konfrontuje nauk Kościoła z Biblią. Łamiąc wszystkie przykazania Dekalogu z pierwszej tablicy kamiennej (Wj 20:1-11), Polacy są absolutnie przekonani o tym, że są dobrymi chrześcijanami, czyli uczniami Chrystusa i mogą być wzorem dla innych państw Europy.

Przesłanie trzeciego anioła

Ap 14:9. A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeśli kto wielbi Bestię, i obraz jej, i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę,10. ten również będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu...(BT)

Trzeci anioł mówi, że kto nie rozpozna zwiedzenia i dalej będzie służył siłom zła, przedstawionych w symbolu Bestii i obrazu Bestii, spotka się z gniewem Bożym i straci zbawienie wieczne.

Znamię Bestii

Co to znaczy „bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę”? Najprostsze tłumaczenie tego brzmi: ręka może być symbolem działania, czoło może być symbolem myślenia. Jeżeli ktoś działa i myśli według wartości przekazanych przez Bestię i jej obraz, tego spotka zasłużona kara i zostanie potępiony na zawsze.

Jednak „znamię” jest znakiem utworzonym po to, aby mogło być widoczne. Takie znaki, często o tajemniczym znaczeniu, są charakterystyczne dla pogaństwa. W chrześcijaństwie są zabronione. Gdy Jezusa proszono o znak, który można by zobaczyć, odpowiedział: Mt 12:39 …Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza.(BT) Chrystus bardzo źle wyrażał się o ludziach żądających widzialnego znaku. Mówił wprost: „żaden znak nie będzie mu dany”. Jednak ludzie nic sobie nie robią z zakazów Chrystusa i ustanawiają swoje znaki „chrześcijańskie”. Jednak w Słowie Bożym możemy zaobserwować znaki chrześcijańskie, ale są one niewidzialne dla oczu:

- znak proroka Jonasza (ludzie nie potrafią wyliczyć 3 dni i 3 nocy Jezusa w grobie),

- pieczęć Ducha Świętego (Ef 1:13),

- obrzezka serca (Rz 2:29),

- sabat (Wj 31:17),

- wybudowanie świątyni Bożej w ciągu 3 dni przez Jezusa(Jn 2:18-21).

Ale tymi znakami współcześni chrześcijanie nie są zainteresowani, nie chcą takich znaków.

 

Jednym ze znaków „chrześcijańskich”, które ustanowili sobie ludzie, jest znak krzyża. Jest to najstarszy, pogański znak religijny, stosowany od początków istnienia cywilizacji.

Idol cypryjski. Figurka pochodząca sprzed 5 tysięcy lat. Aby uzyskać kształt krzyża, szyja postaci ludzkiej została nienaturalnie wydłużona, a ręce nienaturalnie skrócone. Figurka była amuletem noszonym na szyi, posiadała tajemną moc. Na szyi figurka ma kopię samej siebie, a ta kopia ma podobnie itd. To symbolizuje niezwykłą moc takiego amuletu.

Mozaika z Pafos. Przedstawia pogańską bestię Scyllę. Pochodzi, mniej, więcej z czasów, gdy Jan pisał Objawienie. Scylla ma 5 głów: 4 głowy psa, jedną kobiecą i smoczy ogon. Co upodabnia ją do bestii biblijnej (Ap 17:3). Ma jeszcze coś, niezmiernie ciekawego. W mitologii każda postać miała atrybut, czyli przedmiot, który ją charakteryzował. Na przykład: Zeus ma piorun, Posejdon trójząb, Amor łuk itd. Bestia Scylla ma krzyż łaciński. Może tym biblijnym znamieniem Bestii jest krzyż łaciński, tak jak u Scylli?

Nawet Kościół Powszechny widzi związek znamienia Bestii, ze znakiem krzyża. W komentarzu BJW do Ap 13:17 czytamy o znamieniu Bestii: „jakieś znamię wypalone – może także (w tym miejscu jest rysunek krzyża chi-ro, krzyża Konstantyna, szeroko stosowanego obecnie w wielu kościołach chrześcijańskich, jako monogram Chrystusa)”.

 

Komentarz mówi, że tym znamieniem Bestii, może być krzyż Konstantyna. Komentarze te były zatwierdzone przez najwyższe władze kościoła katolickiego w XIX wieku, czyli przez papiestwo.

Krzyż typu chiro. Krzyż Konstantyna.

Według legendy taki znak kazał Konstantyn umieścić swoim żołnierzom na tarczach, przed bitwą przy Moście Mulwijskim: „Konstantyn otrzymał napomnienie w czasie spoczynku, że winien opatrzyć tarcze niebiańskim znakiem Boga i tak stoczyć bitwę. Uczynił, jak mu nakazano. Wypisał na tarczach Chrystusa: Litera I przechodziła przez literę X, wierzchołek zaś miała zagięty. Wojsko, uzbrojone tym znakiem, chwyciło za oręż.” (Lactaniusz  44). Dzięki temu odniósł wspaniałe zwycięstwo.

Warto zaznaczyć, że oprócz krzyża chi-ro, Konstantyn miał wizję krzyża łacińskiego: „W godzinach popołudniowych, gdy słońce zaczynało się skłaniać ku zachodowi, zobaczył na własne oczy znak triumfalny w postaci krzyża ze światła na niebie, powyżej słońca, i był na nim umieszczony napis, mówiący: „Pod nimzwyciężaj”. Na ten widok zdumienie ogarnęło i jego, i całe wojsko, które szło za nim w tej ekspedycji i stało się naocznym świadkiem cudu.”(Euzebiusz z Cezarei, Vita Constantini, wyd. polskie, Życie Konstantyna, tłum. T. Wnętrzak, Kraków 2007, I 28). Konstantyn nie rozumiał, co ten cud miał znaczyć, ale niedługo potem miał sen: „On sam nie był pewny, co może oznaczać to cudowne zjawisko. I podczas gdy o tym rozmyślał i wiele się zastanawiał nad jego wagą, nagle zapadła noc; wtedy ukazał mu się we śnie Chrystus Boga z tym samym znakiem, który wcześniej widział na niebie, nakazał mu wykonać podobiznę znaku, który ujrzał na niebie, i używać go jako obrony we wszystkich walkach ze swymi nieprzyjaciółmi.” (Euzebiusz z Cezarei, Vita Constantini, wyd. polskie, Życie Konstantyna, tłum. T. Wnętrzak, Kraków 2007, I 29)

Włoski malarz Jacopo Vignali, tak wyobrażał sobie wizję Konstantyna z 312 roku, opisaną przez Euzebiusza.

Labarum Konstantyna

Konstantyn nakazuje wykonać sztandar cesarski tak zwane labarum, ze znakiem, który widział we śnie. Ten sam Euzebiusz pisze: "Długie drzewce pokryte złotem, tworzyły kształt krzyża, mając w poprzek łukowato zakrzywiony pręt. Na samym szczycie wykonanej figury przymocowana była korona przeplatana klejnotami i złotem. Na niej był symbol imienia Zbawiciela, dwie litery wskazujące na imię Chrystusa przez znaki inicjału, przy czym litera P przecięta była przez X umieszczone w jej środku.” (Euzebiusz z Cezarei, Vita Constantini, wyd. polskie, Życie Konstantyna, tłum. T. Wnętrzak, Kraków 2007, I 31)

Wiele lat po śmierci Konstantyna: pod koniec wieku czwartego,… Konstantyn uchodził za wcielenie wszystkich cnót chrześcijańskich, za męża opatrznościowego, za ideał władcy. (Aleksander Krawczuk, Konstantyn Wielki, Wiedza Powszechna, Warszawa 1985, str. 85)

Dzisiaj okazuje się, że Konstantyn miał współudział nawet w zbawieniu ludzkości: …mógł stać się uczestnikiem wydarzeń, które uznał za nadprzyrodzoną epopeję, pokierować nimi i w ten sposób zapewnić ludzkości zbawienie. Miał poczucie, że w aspekcie religijnym jego panowanie było dla owego zbawienia epoką kluczową, w której jemu osobiście przypada ogromna rola do odegrania… uważał się za wybranego i wyznaczonego boskim Dekretem do odegrania roli opatrznościowej przedwiecznym programie zbawienia… najgorszym błędem byłoby powątpiewać w jego szczerość… Konstantyn …był także człowiekiem czynu, rozważnym, ale również pełnym energii. Toteż osiągnął swoje cele: tron rzymski stał się chrześcijański, a Kościół potężny. Bez Konstantyna chrystianizm pozostałby tylko awangardową sektą… jako chrześcijanin nie będzie tolerował pogaństwa w dziedzinach związanych bezpośrednio z jego osobą, takich jak kult cesarza… ten dobrodziej i świecki obrońca wiary będzie „wobec swych braci biskupów” pełnił (ze skromnością, ale i bez wahań) funkcję niezwykłą, jedyną w swoim rodzaju, którą sam proklamował – poniekąd prezydenta Kościoła. Będzie ingerował w sprawy kościelne i występował srogo nie przeciwko poganom, lecz przeciwko złym chrześcijanom, odszczepieńcom i heretykom. (Początki Chrześcijańskiego Świata (312-394), Paul Veyne Czytelnik Warszawa 2009 str.  8-14) Powyższy tekst pokazuje, jak ważną osobistością, dla Kościoła Powszechnego, był Konstantyn, dlaczego elity Cesarstwa, które opanowały Kościół, wzorowały się na nim.

Przypomnę, że to Konstantyn Wielki rozpoczął zmianę Prawa Bożego, zapisanego w Biblii, ustawami Soboru Nicejskiego w 325 roku, co wywołało początki wielkiego odstępstwa od nauk chrześcijańskich.

Dlatego zdecydowanie odradzałbym używanie znaku krzyża w chrześcijaństwie. Pamiętajmy też, że nie było przedmiotu, który by można było nazwać krzyżem, na którym umarł Jezus. Był wysoki słup osadzony na Golgocie i była belka porzeczna, którą kazano nieść Chrystusowi. W momencie egzekucji Jezusa, te dwa osobne elementy tworzyły kształt krzyża. W Starym Testamencie wąż miedziany był zapowiedzią ofiary Jezusa. Tekst biblijny mówi jednoznacznie, że wąż był umieszczony na palu (Lb 21:9), a nie na krzyżu. Uważa się, że to pogański cesarz, Konstantyn Wielki, wprowadził krzyż do chrześcijaństwa („Życie Konstantyna”, Euzebiusz), co jest zapisane w wielu encyklopediach, jednak nie w Polsce.

Ostateczny upadek Bestii

Ap 19:19-20 I ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z Jego wojskiem. I pochwycono Bestię, a z nią Fałszywego Proroka, co czynił wobec niej znaki, którymi zwiódł tych, co wzięli znamię Bestii i oddawali pokłon jej obrazowi. Oboje żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora, gorejącego siarką.(BT) Bestia czuje się tak pewnie, że będzie chciała stoczyć bój o ostateczne zwycięstwo i przegra. Fałszywy Prorok, to symbol wszystkich tych, którzy stojąc na czele swoich kościołów, współpracowali z Bestią i wprowadzali obce nauki do Kościoła, który kiedyś był Kościołem Bożym. „Jezioro ogniste, gorejące siarką”, to symbol śmierci ostatecznej. Kim jest „Siedzący na koniu i Jego wojsko”, wyjaśniają dalsze wersety: Ap 20:4 I ujrzałem trony - a na nich zasiedli /sędziowie/, i dano im władzę sądzenia - i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego, i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi i nie wzięli sobie znamienia na czoło swe ani na rękę swoją.  Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem.(BT)

Wykaz skrótów:

BT – katolicka Biblia Tysiąclecia

BW- Biblia Warszawska

BG- Biblia Gdańska

BJW -katolicka Biblia Jakuba Wujka

Rdz – Księga Rodzaju lub 1Moj., Pierwsza Księga Mojżeszowa
Wj – Księga Wyjścia lub 2Moj., Druga Księga Mojżeszowa
Kpł – Księga Kapłańska lub 3Moj., 3 Księga Mojżeszowa
Lb – Księga Liczb lub 4Moj., 4 Księga Mojżeszowa
Pwt – Księga Powtórzonego Prawa lub 5Moj., 5 Księga Mojżeszowa
Iz - Księga Izajasza
Jr - Księga Jeremiasza
Ez - Księga Ezechiela
Dn - Księga Daniela
Mt - Ewangelia wg Mateusza
Mr - Ewangelia wg Marka
Łk - Ewangelia wg Łukasza
Jn - Ewangelia wg Jana
Dz - Dzieje Apostolskie
Rz - List do Rzymian
1 Kor - Pierwszy List do Koryntian
2 Kor – Drugi List do Koryntian
Ga - List do Galacjan
Ef - List do Efezjan
Flp - List do Filipian
Kol - List do Kolosan
1 Tes - Pierwszy List do Tesaloniczan
2 Tes - Drugi List do Tesaloniczan
1 Tm - Pierwszy List do Tymoteusza
2 Tm - Drugi List do Tymoteusza
Tt - List do Tytusa
Flm - List do Filemona
Hbr - List do Hebrajczyków lub List do Żydów
Jk - List Jakuba
1 Ptr - Pierwszy List Piotra
2 Ptr - Drugi List Piotra
1 Jn - Pierwszy List Jana
2 Jn - Drugi List Jana
3 Jn - Trzeci List Jana
Jud - List Judy
Ap - Objawienie św. Jana (Apokalipsa)

Kolorem niebieskim oznaczono wersety omawiane

Kolorem żółtym oznaczono wersety pomocnicze i cytaty.

 

Bibliografia załącznikowa:

1. Pisma Lactaniusza.

2. Konstantyn Wielki, Aleksander Krawczuk, Wiedza Powszechna, Warszawa 1985.

3. Życie Konstantyna, Euzebiusz z Cezarei, tłum. T. Wnętrzak, Kraków 2007.

4. Kościół w Świecie Późnego Antyku, Ewa Wipszycka, PIW, Warszawa 1997.

5.Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu Podług Textu Łacińskiego Wulgaty, Przekład X. Jakóba Wujka Zatwierdzony Przez Stolicę Apostolską, Wydanie Nowe z Objaśnieniami Podług J. Fr. Allioli, Zaaprobowane Przez Konsystorz Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa, Michał Glucksberg, 1874 rok

6.Początki Chrześcijańskiego Świata (312-394), Paul Veyne Czytelnik Warszawa 2009